دروازه خورشید در ارتفاع 4000 متر بالاتر از سطح دریا در کشور بولیوی واقع شده و یکی از عجیب ترین کشفیات جهان است.

این دروازه با نام پوماپونکو (Pumapunku) نیز شناخته می‌شود که بخشی از یک مجموعه بنای تاریخی به نام تیواناکا (Tiwanaka) و مربوط به 1500 سال پیش است.

تکنولوژی به کار رفته در این بنای تاریخی پیش‌کلمبیایی (pre-Clumbian) حتی پیشرفته‌تر از بناهای ساخته شده توسط آزتک‌هاست.

این دروازه بزرگ جهت ساخت یک معبد استفاده شده که سنگ‌های به کار رفته در آن از دو معدن جداگانه در فواصل 1600 و 8000 متری استخراج شده‌اند. هر کدام از بلوک‌های سنگی این بنا 180 کیلوگرم به بالا وزن داشته تعداد زیادی از آنها در ساخت دروازه به کار رفته است.

مثلث برمودا (که به آن مثلث شیطان هم گفته می‌شود) در جایی میان جزیره برمودا و شهرهای فلوریدا و پورتوریکو قرار گرفته است. احتمالا بسیاری از شما در مورد راز و رمز این مثلث می‌دانید اما برای کسانی که از آن آگاه نیستند باید بگوییم مثلث برمودا به این مسئله معروف است که بسیاری از کشتی‌ها و هواپیماها به طرز عجیبی داخل هوای رقیق یا قسمت عمیق آب آن ناپدید می‌شوند.

اخیرا بسیاری از مردم ناپدید شدن هواپیمای MH370 هواپیمایی مالزی را به مثلث برمودا مرتبط دانسته‌اند؛ جتی که در میانه مسیرش ناپدید شد. اصطلاح «مثلث برمودا» برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ توسط وینسنت گادیس، نویسنده آمریکایی، در مجله عامه‌پسند آرگوسی به کار برده شد. گرچه گادیس برای اولین بار از این اصطلاح استفاده کرد، اما یک دهه بعد این اصصلاح توسط افراد مشهوری دیگری استفاده شد و در نتیجه تبدیل به واژه مشهوری در دنیا شد. چارلز برلیتز، کسی که خانواده‌اش مجموعه‌های آموزشی زبان را منتشر کرده‌اند، علاقه زیادی به این پدیده نادر و عجیب داشت. او نه تنها به پدیده شهر گم‌شده آتلانتیس اعتقاد داشت، بلکه معتقد بود مثلث برمودا به پدیده شهر گم‌شده مرتبط است و تئوری‌های خود را در این زمینه در سال ۱۹۷۴ در کتاب پرفروشش با نام مثلث برمودا عنوان کرد. درباره این پدیده رمزآلود در هزاران کتاب، مجله، برنامه‌ تلویزیونی و وب‌سایت صحبت‌های زیادی شده است.

طی سال‌ها، تئوری‌های زیادی برای توضیح این پدیده مرموز ارائه شده است. بعضی از نویسندگان با ایده برلیتز درباره ارتباط مثلث برمودا با شهر گم‌شده آتلانتیس موافق بودند و بیان می‌کردند که این شهر گم‌شده احتمالا زیر دریا (درست در زیر مثلث برمودا) قرار دارد و با استفاده از «انرژی‌های کریستالی» مشهورش، کشتی‌ها و هواپیماها را به درون خود می‌کشد. برخی دیگر که به تئوری‌های خیالی اعتقاد دارند از گوی زمان (حرکت از زمان حال به گذشته یا آینده) و موجودات فرازمینی صحبت می‌کنند که در دل آب زندگی می‌کنند.

اما عده‌ای دیگر معتقدند که دلیل این پدیده در یک وضعیت هیدرولوژیکی یا زمین‌شناسی بسیار نادر و ناشناخته و در عین حال از نظر طبیعی کامل نهفته است. برای مثال، آن‌ها می‌گویند شاید کشتی‌ها و هواپیماها به دلیل وجود گازهای متان قابل اشتعال که در مقادیر زیاد در زیر دریا وجود دارد نابود می‌شوند. آن‌ها معتقدند که شاید یک جرقه الکتریکی یا رعد و برق باعث اشتعال حباب‌های بزرگ متان در سطح آب شده و در نتیجه کشتی‌ها و هواپیماها بدون هیچ نشانه‌ای نابود می‌شوند.

به‌تازگی، پژوهش‌گران دانشگاه آرکتیک نروژ روی گودال‌های آتشفشانی کار کرده‌اند که در عمق ۴۵۰ متری زیر مثلث برمودا وجود دارند. آن‌ها معتقدند که گاز متان موجود در این گودال‌ها خارج شده و ممکن است باعث غرق شدن کشتی‌ها شود. البته در رد این تئوری نویسنده سایت livescience این‌گونه عنوان می‌کند که گاز متان به طور طبیعی در سراسر جهان وجود دارد و تا به حال چنین پدیده‌ای در هیچ جای جهان روی نداده است.عده‌ای دیگر دلیل بروز پدیده مثلث برمودا را امواجی ناگهانی و بسیار بزرگ ناشی از جزر و مد می‌دانند. عده‌ای دیگر این پدیده را به یک پدیده غیرمعمول مربوط به جاذبه زمین مرتبط می‌دانند که باعث ایجاد مشکلات هدایت ناوبری و در پی آن گیج شدن خلبانان شده و در نهایت باعث فرورفتن در آب اقیانوس می‌شود. در رد این تئوری می‌توان عنوان کرد که اولا خلبان‌ها حتی برای پرواز بدون دستگاه‌های هدایت‌کننده الکترونیکی هم آمادگی دارند و دوما این تئوری دلیل ناپدید شدن کشتی‌ها را توضیح نمی‌دهد. با این حال، نیروی دریایی آمریکا در وب‌سایت خود این تئوری را رد کرده و نوشته: «به اشتباه عنوان شده که مثلث برمودا یکی از دو منطقه‌ای روی زمین است که در آن نشان‌گر قطب‌نمای مغناطیسی به سمت جهت مختصاتی واقعی شمال (true north) قرار می‌گیرد. به طور طبیعی نشان‌گر قطب‌نما جهت شمال را نشان می‌دهد. تفاوت بین این دو را با نام «تفاوت قطب‌نما» می‌نامند. گرچه در گذشته این تفاوت قطب‌نما در منطقه مثلث برمودا تاثیرگذار بوده، اما به دلیل نوسان‌های موجود در میدان مغناطیسی زمین چنین مسئله‌ای از قرن نوزدهم مطرح نبوده است».

راز و رمزهای ناپدید شدن
با این همه، پیش از پذیرش هر کدام از این تئوری‌ها، یک انسان کنجکاو یا یک دانشمند یک پرسش اساسی‌تر را مطرح می‌کند: آیا اصولا هیچ پدیده مرموز یا عجیبی در مورد مثلث برمودا وجود دارد؟

خبرنگاری با نام لری کوشه (Larry Kusche) دقیقا همین پرسش را مطرح کرد و به این پاسخ شگفت‌انگیز رسید: هیچ رمز و رازی درباره ناپدید شدن عجیب در مثلث برمودا وجود ندارد. کوشه «ناپدید شدن‌های مرموز» را به طور جامع دوباره بررسی کرد و به این نتیجه رسید که داستان مثلث برمودا از اساس از روی اشتباه و توسط دوست‌داران ماجراهای پررمز و راز، افرادی که از این قضیه سود می‌برند و در برخی موارد دست‌کاری در اسناد پدید آمده است.

کوشه در کتاب قاطع و صریح خود با نام «معمای مثلث برمودا حل شد» بیان می‌کند که فقط تعداد اندکی از نویسندگان واقعا این موضوع را بررسی کرده‌اند و اکثر آن‌ها اطلاعات و گفته‌های نویسندگان دیگر را، که تئوری‌های اکثر آن‌ها هم نادرست بوده، تکرار کرده‌اند. کوشه می‌گوید: «متاسفانه، چارلز برلیتز بیش‌تر روی استفاده از زبان و بازی با واژگان توانمند بود تا تحقیق و پژوهش در این زمینه. کتاب‌های او درباره پدیده‌های غیرطبیعی- به‌ویژه کتابی که در مورد مثلث برمودا نوشته- با خطاها، اشتباهات و تئوری‌های غیرعلمی همراه است. در حقیقت، پدیده مثلث برمودا به طور کلی زائیده اشتباه چارلز برلیتز است». کوشه بعدها بیان می‌کند که آن‌قدر پژوهش برلیتز درهم و آشفته است که «اگر برلیتز در جایی عنوان کند که مثلا قایق قرمزرنگ بوده، احتمال این‌که قایق رنگ‌های دیگری داشته باشد بسیار بیش‌تر از رنگ قرمز است».کوشه بیان می‌کند که در برخی موارد هیچ سندی مبنی بر گم شدن یا ناپدید شدن کشتی یا هواپیمایی در این قبرستان آبی مثلثی وجود ندارد؛ چنین چیزی خارج از تخیل نویسندگان اصلا وجود نداشته است. در برخی موارد دیگر، دلیل ناپدید شدن کشتی‌ها و هواپیماها کاملا مشخص بوده اما برلیتز و دیگران دلیل آن را «ناپدیدن شدن اسرارآمیز» در یک طوفان شدید عنوان کرده‌اند. در باقی موارد هم ناپدید شدن بسیار دورتر از این مثلث روی داده است. نکته مهم دیگر این است که مثلث برمودا در منطقه‌ای واقع شده که کشتی‌ها و کشتی‌های حمل بار زیادی در آن رفت‌وآمد می‌کنند و خب طبیعی است که احتمال غرق شدن کشتی‌ها در این منطقه، بسیار بیش‌تر از مناطق دیگر کم‌رفت‌وآمد در قسمت جنوبی اقیانوس آرام باشد.

نویسنده سایت livescience موضوع مثلث برمودا را این‌گونه جمع‌بندی می‌کند: «به‌رغم این‌که ماجرای مثلث برمودا چندین دهه است که رد شده، اما همچنان هستند نویسندگانی که در کتاب‌های خود از این پدیده به عنوان موضوعی مرموز و لاینحل صحبت می‌کنند. باید بگوییم که پدیده مثلث برمودا هیچ ربطی به گوی زمان، شهر گم‌شده آتلانتیس، موجودات فرازمینی، پدیده‌های عجیب زمین‌شناسی، امواج حاصل از جزر و مد و هیچ چیز دیگر ندارد. راز مثلث برمودا یک توجیه ساده دارد: پژوهش‌های سطحی و غیرواقعی و کتاب‌هایی که برای فروش بیش‌تر به آن دامن زده‌اند».

نینجا (یا در ژاپن شینوبی) به مزدوران مخفی در دوران ژاپن فئودال گفته می‌شود. نینجاها تخصصشان در جنگ‌های غیرمتعارف بود. آنها معمولاً برای جاسوسی، نفوذ، قتل و گاهی هم برای مبارزات مستقیم استخدام می‌شدند و از هنر رزمی و روش جنگی نینجوتسو استفاده می‌کردند.کاربرد امروزی این کلمه به هنرجویان رشته رزمی نینجوتسو نیز اشاره دارد.درضمن هم اینک به غیراز نینجوتسو نینجاهای دیگری هم مثل توشیندویی ها وجود دارند.

در ژاپن باستان، معمولاً نینجاها برای نبرد با سامورایی‌ها به کار گرفته می‌شدند که بیشترین اولویت‌شان، شرافتمندی بود.

ماهیت مرموز نینجاها، در قرن اخیر توجه مردم ژاپن و سپس کل دنیا را جلب کرد و آن را به بخشی از فولکلور و افسانه‌های ژاپن تبدیل کرد. نتیجه این افسانه‌سازی، مشکل‌تر شدن جدا کردن افسانه از واقعیت بود تا حدی که قابلیت‌های فراطبیعی مثل نامرئی شدن و راه رفتن روی آب، به نینجاها نسبت داده شد و این شخصیت، به شکل فیلم و داستان به فرهنگ عامه تمامی جهان، راه یافت. از واژه نینجوتسو برای توصیف فعالیت‌های مختلف نینجاها استفاده می‌شود.

نینجاها با رنگ لباس تیره خود و پوشیدن نقاب همواره نمادی از ترس و دلهره برای ساموراییها مطرح بوده‌اند. برعکس سامورایی‌ها که از سلاح کاتانا به عنوان سلاح اصلی خود استفاده می‌کردند، نینجاها هر ابزاری را که می‌توانستند برای رسیدن به هدف خود به کار گیرند به عنوان سلاح در نظر می‌گرفتند. این تنوع در بکار گیری سلاح از آنان مبارزانی مخوف و راز آلود ساخته بود. شاید معروف ترین سلاح یک نینجا شورایکن یا ستاره نینجا باشد که تقریبا نماد این افراد یا این هنر نیز شده‌است. ستاره نینجا یا شورایکن سلاحی بود که از فاصله به طرف دشمن پرتاب می‌شد و با زخمی کردن یا کشتن حریف و دشمن او را از مقابله با نینجاها باز می‌داشت. توانایی این افراد در جاسوسی در گرو تغییر چهره و استتار آنها بود که ایشان از کودکی آنرا فرا می‌گرفتند و اساتید این هنر بودند.

تاریخ پیدایش نینجاها چندان مشخص نیست اما بسیاری از منابع به حوالی قرن ۱۴ اشاره می‌کنند. و لغت «شینوبی» نیز تا قرن ۱۵ دیده نشده‌است.

در افسانه‌های ژاپنی آمده که نینجاها از نسل هیولایی هستند که نیمی انسان و نیمی کلاغ بود. بر اساس بیشتر منابع تاریخی نینجاها به تدریج خود را به عنوان نیروی مخالف همتایان طبقه بالاتر خود یعنی سامورایی‌ها در دوران حکومت فئودال‌ها بر ژاپن مطرح کردند و تکامل این هنر رزمی بین قرن ششم تا نهم میلادی در ژاپن اتفاق افتاد. پس از سقوط امپراطوری تانگ در چین در سال ۹۰۷ میلادی، تعدادی از فرماندهان نظامی چینی به ژاپن آمدند و تاکتیک‌ها و نظریات جدید جنگی را با خود به این جزیره آوردند.

در دهه ۱۰۲۰ میلادی هم راهبان بودایی چینی وارد ژاپن شدند و دانش پزشکی و نظریات جنگی خود را هم که بسیاری از آن‌ها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود به ژاپن آوردند و روش‌های خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین طایفه‌های نینجا آموختند. دایسوکه توگاکوره سامورایی خلع‌شده، و کاین دوشی راهب جنگجوی چینی، نخستین نینجاهایی بودند که برای اولین بار قواعدی را برای این هنر رزمی تدوین کرده و جانشینان دایسوکه نیز نخستین نینجا ریو یا مدرسه نینجوتسو را با نام توگاکوره ریو تاسیس کردند. نینجوتسو به این ترتیب رقیبی برای مکتب بوشیدو سامورایی‌ها شد. سامورایی‌ها وفاداری و شرافت را بر هر چیز مقدم می‌داشتند و بوشیدو سیستم رزمی آن‌ها بسیار اصیل و منسجم بود اما روش‌های جنگی آن‌ها همیشه کارآمد نبود.

برتری نینجاها درست در همین مسئله بود. نینجاها انجام ماموریت به هر شکل ممکن را بر هر چیز مقدم می‌داشتند. حمله ناگهانی، مسموم کردن، فریب و جاسوسی از نظر سامورایی‌ها ناجوانمردانه بود اما از روش‌های اصلی رزمی نینجاها محسوب می‌شد.

در حال حاضر هنر رزمی نین جوتسو در جهان زیر نظر سوکه ماساکی هاتسومی دنبال می‌شود. جناب هاتسومی این هنر دیرین را دوباره زنده کرده و به عنوان استاد بزرگ نه مدرسه و مکتب (ریو) نین جوتسو ژاپن مورد پذیرش قرار گرفته‌اند. این نه مدرسه که با اسامی: توگاکوره ریو، کوتو ریو، گیوکو ریو کوشی جوتسو، کوکی شیندن ریو، تاکاگی یوشین ریو، کومو گاکوره ریو، گیو کوشین ریو، شیندن فودو ریو، گیکان ریو شناخته می‌شوند همه تحت نظر و مدیریت هاتسومی به آموزش اصول نین جوتسو در قالب ۱۸ هنر رزمی نین جوتسو می‌پردازند. این رشته از هنرهای رزمی در بسیاری از کشورها از جمله ایران به عنوان یک رشته ورزشی شناخته شده‌است و طرفداران بسیاری دارد.

تحقیقات جدید نشان می دهد که مواد بکار رفته در ساخت خنجر آهنی "توتان خامون" (توت‌ عنخ‌ آمون)، فرعون افسانه ای مصر، همجنس شهاب سنگ است. این تحقیقات حتی می گوید مصریان باستان به خوبی از این موضوع آگاه بوده اند.

شبکه خبری سی.ان.ان در گزارشی ضمن بیان این مطلب نوشت، کشف مومیایی توتان خامون و اشیاء اسرارآمیزی که همراه با او در مقبره اش دفن شده بود، در دهه ۱۹۲۰ میلادی باستان شناسان و مورخان شگفت زده کرد.

با گذشت بیش از سه هزار سال هیچ اثری از زنگ زدگی در خنجر آهنی دیده نمی شد و پژوهشگران را سردرگم کرده بود چرا که آن زمان آهنگری در میان مصریان باستان رواج نداشت.

در گذشته دانشمندان چنین ادعایی را مطرح کرده بودند که خنجر آهنی کشف شده در مقبره توتان خامون، ممکن است از جنس شهاب سنگ باشد. حال این شبهه تقویت شده که دیگر اشیاء آهنی کشف شده از مصر باستان نیز از جنس شهاب سنگ باشد.

به گزارش سی.ان.ان، اکنون پژوهشگران ایتالیایی و موزه مصر باستان با استفاده از روش های تصویربرداری با اشعه ایکس به جنس آسمانی خنجر فرعون مصر پی برده اند. آنها نتیجه یافته های خود را در نشریه "علوم نجوم و سیارات" منتشر کرده اند.

دانشمندان ترکیب آهن، نیکل، و کبالت در جنس خنجر را مطابق با شهاب سنگ های آسمانی یافته اند که منشاء جنس آن را به شدت تقویت می کند.

پژوهشگران بر این عقیده اند که مصری های قرن سیزدهم قبل از میلاد مسیح از آهن برای ساخت اشیاء تزئینی و آئینی استفاده می کردند و حتی در هیروگلیف تازه کشف شده ای از "آهن آسمانی" اسم برده شده است.

یک پسربچه ۱۵ ساله کانادایی موفق شده است با مقایسه تصاویر ستارگان با تصاویر ماهواره‌ای یک شهر گم‌شده متعلق به تمدن مایا را کشف کند. 

ویلیام گادوری (William Gadoury) اهل سن ژان دو ماتا در کبک، توانست شهری را در جنگل مکزیک کشف کند که گفته می‌شود چهارمین شهر بزرگ متعلق به تمدن مایاهاست.

او که این شهر را "دهانه آتش" نامیده است، از کودکی و با خواندن یک تقویم متعلق به مایاها که آخرالزمان را در سال ۲۰۱۲ پیش‌بینی کرده بود، شیفته تمدن آنها شده بود.

ویلیام سال گذشته برای مطرح کردن این نظریه از سوی آژانس فضایی کانادا برنده جایزه مسابقه بهترین دانشمند سال شده بود و آنها از همان موقع تصاویر ماهواره‌ای خود را برای ادامه تحقیقات در اختیارش گذاشته بودند.

او با بررسی ۲۲ نقشه آسمان که در کتاب‎های باستانی حاوی صور فلکی که از زمان مایاها به جای مانده است و منطبق کردن آنها بر روی نقشه‌ زمین که از طریق مکان‌یاب گوگل یافت می‌شود، توانست این شهر گمشده را پیدا کند.

او ثابت کرد که ۱۱۷ شهر مایا با موقعیت ستارگان منطبق هستند و هرچه درخشش ستاره‌ها بیشتر باشد نشان می‌دهد که شهر نیز بزرگتر است.

اما ویلیام هنگام انطباق نقشه بیست و سوم متوجه شد که یک تناقض وجود دارد؛ نقشه صور فلکی سه ستاره را نشان می‌دهد، در حالی که نقشه گوگل تنها دو شهر را نشان می‎دهد که قبلا کشف شده است.

محلی که با ستاره سوم منطبق بود واقع در جنگلی در ناحیه مرزی بین مکزیک و بلیز است که با رویش گیاهی متراکم پوشیده شده و قابل تشخیص نبود.

اما از آنجایی که ویلیام با آژانس فضایی کانادا ارتباط نزدیکی دارد، آنها نقشه مکان جدید را در اختیارش گذاشتند.

این جنگل‌ها در شبه‌جزیره یوکاتان (Yucatan) در آمریکای مرکزی واقع شده است.

سپس همکاری ویلیام با دکتر آرماند لاروکه از دانشگاه نیو برانزویک منجر به تایید این کشف خارق‌العاده شد. این تصاویر یک شبکه خیابانی و یک مربع بزرگ، ساخته دست بشر را نشان می‌دهند.

دکتر لاروکه تایید کرد که این نوجوان ۱۵ ساله شهری بزرگ دارای ۳۰ بنای ساختمانی و یک هرم ۸۶ متری را کشف کرده است.کشف ویلیام در شبکه‎های اجتماعی به طور گسترده پخش شده و مورد تقدیر و تمجید قرار گرفته است.

دانشمندان آژانس فضایی کانادا نتیجه تحقیقات او را "استثنایی" توصیف کردند و به او مدال دادند.

بر اساس گزارش‌ها کشف ویلیام در یک مجله علمی منتشر خواهد شد و گفته می‌شود که استفاده از روش‌های مشابه می‌تواند دانشمندان را به یافتن دیگر شهرهای مربوط به تمدن مایاها کمک کند.

ویلیام یافته‌هایش را در نمایشگاه بین‌المللی علوم برزیل در سال ۲۰۱۷ ارائه خواهد کرد.

bbc news

بَختَک حالت اختناق و سنگینی است که گاهی در خواب به انسان دست می‌دهد، رؤیای وحشتناک توأم با احساس خفقان و سنگینی بدن که انسان را از خواب می‌پراند. خفتک، خفتو، برفنجک، درفنجک و فرنجک و فدرنجک و برغفج و برخفج و خفج و فرهانج و کرنجو، سکاچه و تپتپو هم گفته شده به عربی کابوس می‌گویند.

عوام احساس سنگینی را که گاه اوقات به شخصی که خوابیده دست می‌دهد به وسیله آن توجیه می‌کنند. پدیده پزشکی فلج خواب در واقع همان بختک است.

ختَک در افسانه‌ها و باور عامیانه ایرانی نام موجودی تخیلی است که شبها قصد خفه کردن افراد در خواب را دارد. برخی منابع نیز بختک را با کابوس هم‌معنی دانسته‌اند. البته بختک با کابوس هم معنا نیست، بختک موجودی نامریی است که شب هنگام بر بدن انسان چیره می‌شود و تمام بدن را در اختیار گرفته و قفل می‌کند، درین حالت انسان فقط نظاره‌گر ناتوانی خود است. ترسی بدون دلیل وجود انسان را در بر می‌گیرد و انسان توان کوچک‌ترین واکنشی نسبت به این ترس ندارد. در برخی باورهای قدیمی معتقدند که بختک روی سینه افراد می‌نشیند و تمام وجود آنها را فلج می‌کند. شاید ترس انسان گرفتار از این موجود نیز بدلیل این است که حضور آنرا بر روی خود احساس می‌کند ولی نمی‌تواند آنرا ببیند. برخی دیگر بر این باورند که بختک در درون انسان رخنه می‌کند و بدن را در اختیار می‌گیرد. اصطلاح «بختک روی زندگیش افتاده» نیز ازین جا وارد ادبیات فارسی شده‌است.

بختک یا فرنجک، به عقیده عوام، کنیز اسکندر بود. هنگامی که کلاغ به مشک محتوی آب حیات که اسکندر با خود از ظلمات آورده بود منقار زد و آن را درید و آب حیات بر زمین ریخت، این کنیز بی درنگ مشتی از آن آب را برداشته نوشید و اسکندر که سخت خشمگین شده بود به ضرب شمشیر بینی او را بینداخت، و فرنجک از گِل، و به قولی از خمیر، بینی ئی برای خود ساخت. فرنجک که به سبب نوشیدن آن آب عمر جاودانه یافته‌است چون کسی را به پشت خفته ببیند بر سینه او می‌جهد. اگر در آن حال خفته بیدار شده چنگ در بینی او اندازد فرنجک از بیم آن که بینیش کنده شود گنجی از گنجهای اسکندر را که می‌شناسد رشوت خواهد داد تا دست از بینیش بردارد. بختک که به سبب همین افسانه بینی گلی، دماغ گلی و خمیری نیز خوانده می‌شود به عقیده عوام در تاریکی و بخصوص زیر درخت‌ها و در جنگل‌ها و باغ‌ها می‌گردد. ظاهرأ این اعتقاد از ناآگاهی عوام به گاز کربنیکی که شب‌ها از گیاهان متصاعد می‌شود و کسی را که در جنگل یا در زیر درخت خفته باشد به خفقان می‌افکند ناشی شده‌است. برخی افراد معتقدند، در صورتی که بتوان گلو یا دماغ بختک را گرفت، می‌توان هر آرزویی کرد تا بختک آن را برآورده کند.

در طی خواب در مرحلهٔ حرکت تند چشم در خواب به انگلیسیRapid eye movement ) REM) ، یعنی مرحله‌ای که فرد خواب رؤیا می‌بیند، مغز انتقال پیام‌های عصبی به سوی عضلات اسکلتی (به استثنای عضله دیافراگم و عضلات چشم) را متوقف می‌سازد، تا انسان رویاهای خود را برون ریزی نکند (یعنی مثلاً وقتی در خواب می‌بیند می‌دوید، از رختخواب بلند نشوید و شروع به دویدن نکنید).

هنگامی که شما قصد دارید از خواب بیدار شوید، مغز مجدداً کنترل عضلات را به دست می‌گیرد. اما گاهی اوقات، قبل از اینکه مغز کنترل عضلات اسکلتی را به دست گیرد و عضلات از حالت فلج بودن خارج گردند، انسان هوشیاری خود را باز می‌یابید که نتیجهٔ آن احساس ترس آور فلج بودن بدن خواهد بود.

نقطهٔ مقابل این عارضه زمانی است که برخی افراد هنگام دیدن رویا، دست‌ها و پاهای خود را تکان می‌دهند و یا در موارد شدید تر دچار خوابگردی(راه رفتن در حین خواب) می‌شوند.

آیا می‌خواهید بدانید ۵ آوریل ۱۵۸۳ کدام روز هفته بود؟ گئورگ ویدنر جواب این سوال را دارد. آن هم از بر! او یک ساوانت است.

ساوانت افرادی هستند که دارای نبوغ خیره‌ کننده‌ در یک یا چند زمینه هستند. هنرهای تجسمی، ریاضیات و یا موسیقی زمینه‌هایی هستند که افراد مبتلا به سندرم ساوانت (ساوانتیست‌ها) توانایی‌های استثنائی در آن‌ها از خود نشان می‌دهند.

"مت ساوج" ۶ ساله یکی از ساوانت‌های معروف جهان بود. او توانست تقریبا یک شبه نواختن پیانو را به خود بیاموزد. مت ساوج سپس شروع به تنظیم قطعات موسیقی جاز کرد. قطعاتی سرشار از نبوغ که حتی نام‌داران سبک جاز همچون "چیک کورآ" را مبهوت کرده است.

او در موسیقی درخشان است اما در زمینه‌های دیگر چون معاشرت با هم‌نوعان با مشکلات بزرگی روبه‌رو است. تشخیص پزشک او این بود که مت ۶ ساله اوتیست است.

همه اوتیست‌ها ساوانت نیستند

اسکن مغزی اوتیست‌ها نشان داده که فعالیت بخش‌هایی از مغز آنان که مسئول احساسات و استفاده از زبان است بسیار کم است. توانایی بازشناسایی صورت افراد نیز در بیشتر اوتیست‌ها بسیار ضعیف است.

اما وقتی موضوع کار با اشیا و یا شناسایی ساختارها باشد فعالیت مغزی آن‌ها بسیار افزایش می‌یابد.

"تورستن فر" از مرکز "علوم شناختی" در برمن آلمان می‌گوید: «برخی از اوتیست‌ها صاحب نبوغ به اصطلاح زمینه‌ای هستند. از یک سو توانایی‌های فردی در میان این افراد در زمینه‌ای خاص پرورش می‌یابد، از سوی دیگر ما همیشه در میان ساوانت‌ها با کمبودها و عقب‌ماندگی‌های جسمی و یا ذهنی روبه‌رو هستیم.» این دو شناسه بخشی از تعریف این بیماری هستند.

ثبت نقشه یک شهر در حافظه

استفان ویلت‌شایر اهل لندن نیز دارای "نبوغ زمینه‌ای" است. او حتی به "دوربین زنده" شهرت یافته است. برای تهیه‌ی یک فیلم مستند درباره‌ی او، استفان به مدت ۴۵ دقیقه سوار بر هلیکوپتر بر فراز شهر رم پرواز کرد.

سپس او نقشه این شهر را بر اساس آن‌چه که از پرواز در یاد داشت بر روی سطحی به طول ۵ متر ترسیم کرد. تک تک پنجره‌ها و تک‌ تک تیرهای برق با واقعیت تطبیق داشت.

تورستن فر درباره او می‌گوید: «وی را می‌توان یک ساوانت هنری یا بازآفرین خواند. در مورد استفان ویلت‌شایر می‌توان با اطمینان گفت که او در بخش‌های پسین مغز خود توانایی ضبط تصاویر را پرورش داده است. ضبط اطلاعات در یک زمینه‌ی خاص از شناسه‌های برجسته بیشتر ساوانت‌ها است.»

تا امروز ۱۰۰ ساوانت در سراسر جهان شناسایی شده‌اند. نیمی از آن‌ها اوتیست‌اند و نیم دیگر یا از بیماری‌های مغزی و عصبی رنج می‌برند یا از آسیب‌دیدگی‌ جمجمه و مغز.

دانشمندان سال‌هاست که در تلاش بر یافتن علت افزایش فعالیت‌های مغزی در این افراد هستند. یکی از مشهورترین تئوری‌ها، تئوری "جبران" است.

تورستن فر از مرکز علوم شناختی برمن در توضیح این نظریه می‌گوید: «سیستمی را تصور کنید که در آن از کار افتادن یک بخش کل سیستم را دچار مشکل کرده است. اما این امکان وجود دارد که دقیقا به خاطر وجود این نقص اهمیت بخش دیگری از سیستم افزایش یابد و یا حتی این بخش بیشتر پرورش یابد.»

مرد بارانی

یکی از مشهورترین ساوانت‌ها کیم پیک از شهر "سالت لیک" در ایالات متحده‌ی آمریکا است.

او قادر بود سال رخداد وقایع تاریخی، تقویم و پیش‌شماره‌های تمام شهرهای آمریکا و یا حتی کل متن یک کتاب را در ذهن خود همچون بر دیسک سخت یک کامپیوتر ضبط کند.

کیم پیک می‌توانست دو صفحه یک کتاب را هم‌زمان بخواند؛ یکی را با چشم راست و دیگری را با چشم چپ.

او می‌توانست در ۵۳ ثانیه ۸ صفحه از یک کتاب را حفظ کند. وی محتوای ۱۲ هزار کتاب را در ذهن خود جای داده بود.

کیم که در سال ۲۰۰۹ درگذشت می‌توانست در صورت لزوم تمامی مطالب از بر کرده را بازخواند.

با این وجود وی قادر نبود لباس خود را به تنهایی بپوشد و یا برای خود غذا بپزد.در زمان تولد اندازه‌ی سر کیم یک سوم بیشتر از معمول بود. «مغز کیم پیک مورد ویژه‌ای بود. نیم‌کره چپ و راست مغز وی از یکدیگر تفکیک نشده بود.»

تورستن فر افزود: «این یک پدیده‌ی بسیار بسیار نادر است. برداشت ما این است که علت توانایی کیم در حفظ اطلاعات در حجم‌های بسیار بالا، اتصال موجود بین دو کره‌ی مغز او بود.»

کیم پیک الهام‌بخش نقش اول فیلم "مرد بارانی" با بازی داستین هوفمن است. شخصیت او در این فیلم که ریموند بابیت نام دارد نیز یک ساوانت است.

در این فیلم که سال ۱۹۸۸ روی پرده‌ی سینماها رفت شخصیت اصلی فیلم نه تنها می‌توانست دفاتر تلفن را از بر کند بلکه قادر بود در چند ثانیه بدون کاغذ و قلم محاسبات ریاضی پیچیده انجام دهد.

درست مانند کیم پیک، ریموند نیز دچار کمبود هایی بود. او یک عقب‌مانده‌ی ذهنی و نمونه‌ی یک ساوانت بود. این فیلم مسئله اوتیسم را برای اولین بار در محافل عمومی مطرح و نظر عموم را به سندروم ساوانت جلب کرد. 

جان گرینوالد مورخ آماتور آمریکایی حدود دو دهه به طور مستمر از دولت آمریکا خواسته است تا اسناد طبقه بندی شده مربوط به اشیای ناشناس پرنده (بشقاب پرنده‌ها) را علنی کند.

به مرور زمان بخشی از این مدارک در اختیارش قرار داده شد و او اخیرا حدود صد هزار صفحه از اسناد محرمانه نیروی هوایی آمریکا در مورد بشقاب پرنده ها را در اینترنت منتشر کرد.

موارد زیر پنج نکته مهم از اسناد علنی شده نیروی هوایی آمریکاست که در دوران انجام این تحقیقات به "پروژه کتاب آبی" شهرت داشت.

۱- پروژه کتاب آبی یک ماموریتی با ابعاد قابل ملاحظه بود:

الخاندرو روخاس پژوهشگر بشقاب پرنده ها به بی بی سی گفت که سابقه این ماموریت به ژوئن ۱۹۴۷ برمی گردد. او که در حال حاضر سردبیر نشریه ای است به نام "ذهن باز"، می افزاید که در آن زمان یک تاجر و خلبان مورد احترام به نام کنت آرنولد در زمان پرواز بر فراز ایالت واشنگتن اشیای پرنده ناشناس و غیرقابل تشخیصی را مشاهده کرده بود.

مدتی بعد کنت آرنولد در تشریح این اشیای ناشناس گفت که "مثل بشقاب های در حال دوران" حرکت می کردند. از آن زمان به بعد رسانه ها از عبارت بشقاب پرنده استفاده کردند.

این حادثه به علاوه چند مورد خبر ساز دیگر مثل گزارش‌هایی در مورد فرود آمدن یک شیء ناشناس پرنده در ایالت نیومکزیکو در همان سال، باعث شد که نیروی هوایی آمریکا نهاد ویژه ای را مامور تحقیقات در این زمینه کند. این ماموریت را "پروژه کتاب آبی" نامیدند و مرکز آن در پایگاه نیروی هوایی رایت - پاترسون در ایالت اوهایو مستقر شد.

در آغاز کار فقط چند نفر در این ماموریت مشغول به کار بودند. اما در طول دو دهه ای که فعالیت آن ادامه داشت این گروه بیش از ۱۲ هزار و ۶۰۰ مورد گزارش از رویت بشقاب پرنده ها را دریافت کرد و در مورد آنها تحقیقاتی انجام داد.

۲- پروژه کتاب آبی در سالهای هراس عمومی در آمریکا راه اندازی شد:

هدف از راه اندازی این پروژه تحقیقاتی که درست در سالهای آغاز جنگ سرد شروع به کار کرد، کاستن از هراس مردم آمریکا بود که از پخش شایعات مربوط به مشاهده اشیای ناشناس پرنده در نقاط حساس کشور مثل آسمان شهر واشنگتن و یا بر فراز کاخ سفید، به شدت نگران شده بودند.

جان گرینوالد مورخ آماتور آمریکایی که بخشی از اسناد پروژه کتاب آبی را منتشر کرده، می گوید:"در آن زمان هراس شدیدی در میان مردم آمریکا وجود داشت و از نظر حکومت و نیروهای مسلح وجود چنین هراسی در میان مردم یک خطر بزرگ تلقی می شد. این مهم نبود که آیا چنین اشیایی وجود دارند و یا نه، و اگر وجود دارند آیا واقعا متعلق به موجودات فضایی هستند. مسئله اصلی این بود که این شایعات هراس شدیدی را به وجود آورده بود و حکومت باید این نگرانی ها را کنترل و آرام می کرد."

هر چند امروزه دیگر کمتر کسی موضوع بشقاب پرنده ها را جدی می گیرد ولی اسناد نشان می دهند که در دهه های چهل و پنجاه میلادی این موضوع یکی از موارد مهم از مباحث و برنامه ریزی ها در سطوح عالی حکومت آمریکا بوده است.

الخاندرو روخاس پژوهشگر بشقاب پرنده ها می گوید:"در آن زمان این موضوع بسیار جدی تلقی می شد و حتی مدیران سازمان سیا در صحبت های علنی خود می گفتند که این یک موضوع واقعی است و برخی از اعضای کنگره از جمله جرالد فورد که بعدها به مقام ریاست جمهوری رسید، تاکید می کردند که در این مورد باید تحقیقات جدی صورت بگیرد."

در سال ۱۹۶۶ یک هیات تحقیق دیگر توسط نیروی هوایی آمریکا تشکیل شد تا در مورد برخی از موارد موجود در ماموریت پروژه کتاب آبی تحقیقات عمیق تری انجام دهد. این هیات تحقیق بعدها گزارشی تهیه کرد و در آن قید کرد که هیچ شواهدی در مورد وجود بشقاب پرنده ها به دست نیاورده است. پروژه کتاب آبی بالاخره در سال ۱۹۶۹ تعطیل شد.

۳- به نظر می رسد که بسیاری از موارد در پروژه کتاب آبی بارها مورد تحقیق قرار گرفته و بعد رد شده‌اند:

هرچند در برخی از موارد منابع قابل اعتمادی مثل دریادارهای نیروی دریایی و یا خلبان های ارتش و خطوط هوایی مشاهده بشقاب پرنده ها را گزارش داده بودند، اما نتیجه اکثر مواردی که در پروژه کتاب آبی مورد بررسی قرار گرفتند این بود که دلیل چنین مشاهداتی خطای دید ناشی از تغییرات ناگهانی جوی، اشتباه گرفتن بالون های هواشناسی با اشیای ناشناس و یا خطای دید ناشی از انعکاس نور بر فراز محیط آغشته به گاز در باتلاق ها بوده است.

به عنوان نمونه در آوریل ۱۹۵۶ در شهر سیاتل چند شاهد ادعا کردند"یک شیء مدور و سفید به اندازه یک برابر و نیم ماه را دیده اند که مرتب در آسمان دور می زد. در میان اسناد پروژه کتاب آبی می توان دید که پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که این شئ یک بالن مخصوص هواشناسی بوده و به این خاطر پرونده تحقیق در این مورد را بستند.

و یا در ژانویه ۱۹۶۱ در ایالت نیوجرسی یک شاهد گزارش داد که یک شئ خاکستری رنگ و تیره را دیده است " که به اندازه یک هواپیمای جت بوده ولی بال نداشته". بعدها تحقیقات نشان داد که این شئ در حقیقت یک هواپیمای جت بوده که در منطقه پرواز می کرده است.

۴- برخی از موارد در پروژه کتاب آبی را نمی توان به سادگی توضیح داد

به گفته جان گرینوالد و الخاندرو روخاس در نهایت پژوهشگران نتوانستند برای ۷۰۰ مورد از پرونده های موجود در پروژه کتاب آبی توجیه قانع کننده ای پیدا کنند. برای حل بسیاری از این موارد شواهد و اطلاعات کافی وجود نداشت.

اما برخی از این پرونده های بسته شده هنوز هم برای پژوهشگران بشقاب پرنده ها سئوال برانگیز هستند.

در یکی از این موارد، یک مامور پلیس در سال ۱۹۶۴ درحالیکه یک اتومبیل مظنون را تعقیب می کرد یک شئ عجیب و ناشناس را در آسمان دید. این مامور پلیس شئ پرنده را تعقیب کرده و می گوید با چشم خودش دیده است که این شئ در نقطه ای فرود آمد و دو موجود که قامت آنها به اندازه یک کودک بود، از آن خارج شدند. این شئ پرنده بعد از مدتی به پرواز درمی آید و منطقه را ترک می کند اما از فرود آن بر سطح زمین آثاری به جا می ماند.

جان گرینوالد مورخ آماتور بشقاب پرنده ها می گوید:"پروژه کتاب آبی این مورد را غیرقابل توضیح طبقه بندی کرده و پس از گذشت چندین دهه هنوز نمی توانند برای آن پاسخی بیابند."

۵- هنوز هم در مورد بشقاب پرنده ها اطلاعات منتشر نشده ای وجود دارد

هرچند جان گرینوالد تاکنون توانسته است حدود صد هزار صفحه از اسناد دولتی در مورد بشقاب پرنده ها را جمع آوری و منتشر کند ولی تاکید می کند که هنوز هم اطلاعات بسیار زیادی در این زمینه وجود دارد که افکار عمومی از آن بی خبرند.

او در تازه ترین مورد از تقاضاهای مکرر خود از نهادهای اطلاعاتی آمریکا توانسته است صدها صفحه مدارک دیگر را به دست بیاورد. ولی به گفته او این اسناد چنان سانسور شده اند که در هر صفحه آن فقط چند کلمه خوانا وجود دارد.

جان گرینوالد یادآوری می کند که به غیر از نیروی هوایی و پروژه کتاب آبی، نهادهای اطلاعاتی دیگر آمریکا مثل سازمان سیا و اداره امنیت وزارت دفاع نیز در مورد بشقاب پرنده ها تحقیقاتی انجام داده اند که هیچیک از آنها تاکنون علنی نشده اند.

او می افزاید:"به نظر من پروژه کتاب آبی فقط بخش کوچک و شناخته شده این تحقیقات است و من به تقاضاهای مکرر خود برای انتشار سایر اسناد ادامه خواهم داد. همیشه بعد از هر مورد از رسوایی های مربوط به مخفی کاری نهادهای دولتی اطلاعات جدیدی درز می کند و من مطمئن هستم که اطلاعات بیشتری وجود دارد که باید به دنبال آن رفت."

باستان شناسان موفق به کشف شهر افسانه ای Heracleion در اعماق دریا گردیدند .

برای قرنها این شهر مانند تروا و هلن و پاریس افسانه ای بیش نبود.روایتهای هرودوت از عظمت و ثروت بیشمار این شهر به مانند افسانه ای در حد ایلیاد و اودیسه بود اما با این کشف برگی دیگر از حقایق دوران باستان ورق زده شد.

این شهر یک بندر مهم تجاری برای ورود تمامی کشتی ها و کالاهای آن به کشور مصر بوده است بخصوص تجار یونانی از این شهر برا تردد خود بهره می برده اند.این شهر به یونانی Thonis نامیده می شده و در 1200 سال پیش از روی زمین محو گردیده است.

طی کاوش های صورت گرفته در 11 الی 15 کیلومتری غرب خلیج  Aboukir  امروزی مصر واقع گردیده است.

برخی از کشفیات صورت گرفته در این منطقه به شرح ذیل می باشد:

- بیش از 64 کشتی مدفون در ماسه ها و شنهای بستر آن

-سکه هایی از طلا و وزنه هایی ساخته شده از برنز و سنگ

-مجسمه های غول پیکر 16 فوتی و تعداد بیشتری مجسمه های کوچک از خدایان

-سنگهای حکاکی شده متعدد متعلق به تمدن های مصری و یونانی

-دهها تن تابوتهای ساخته شده از آهک که عقیده بر اینست که متعلق به حیوانات مومیایی مصری بوده است

-و بیش از 700 لنگر متعلق به کشتی های باستانی

جندی شاپور البرز-آبان 93

The Telegraph

پژوهشگران دانشگاه ساوت‌همپتون پس از چهار سال تحقیق بر روی بیش از ۲۰۶۰ نفر به این نتیجه رسیده‌اند که حتی بعد از مرگ بالینی هوشیاری، دست‌کم به طور موقت، ادامه پیدا می‌کند.

این وسیعترین تحقیق پزشکی است که در مورد تجربه لحظات مرگ انجام شده است.

افراد مورد بررسی کسانی بودند که در پانزده بیمارستان در بریتانیا، آمریکا و اتریش دچار ایست قلبی شده، اما بعد با احیا به زندگی برگشته بودند.

از بین این ۲۰۶۰ نفر ۳۳۰ نفر زنده ماندند و تقریبا چهل درصد آنها، یعنی ۱۴۰ نفر درجاتی از "هوشیاری" را در زمانی که تلاش برای بازگردان آنها به زندگی در جریان بوده گزارش کردند.

دکتر سم پارنیا، پژوهشگری که این تحقیق زیر نظر او انجام شده می گوید: "مرگ در یک لحظه خاص اتفاق نمی افتد، بلکه روندی است که با توقف ضربان قلب آغاز می شود، بعد ریه از کار می افتد و سپس کار مغز متوقف می شود، شرایطی که در پزشکی به آن ایست قلبی می گوییم، که از نقطه نظر زیستی معادل مرگ است."

به گفته او، "شواهد نشان می‌دهد که در چند دقیقه اول بعد از مرگ هوشیاری از بین نمی‌رود."

"ما هنوز نمی‌دانیم که آیا هوشیاری بعدا زایل می‌شود یا نه، اما می دانیم که بلافاصله بعد از مرگ محو نمی‌شود."

با اینکه برخی از این افراد از تجربه لحظات اولیه پس از ایست قلبی به مورد خاصی اشاره نمی‌کردند با این حال در توصیفات آنها شباهت هایی دیده می شد.

بیست درصد آنها احساس آرامشی غریب را توصیف کردند و یک سوم آنها احساس کند یا تند شدن زمان را داشتند.

برخی دیدن نوری شدید را به یاد می‌آورند: برقی طلایی رنگ یا تابش آفتاب را.

برخی دیگر احساس ترس از خفگی یا کشیده شدن به زیر آب را داشتند.

 درصد احساس جدا شدن از بدن را داشتند و ۱۳ درصد دیگر احساس کرده بودند حواسشان تیزتز شده است.

اما یک مرد ۵۷ ساله، آنچه را پرستارها و پزشکان برای درمان ایست قلبی او انجام داده بودند با جزئیات به یاد می‌آورد و حتی می‌توانست صدای دستگاه و تجهیزات پزشکی را توصیف کند.

دکتر پارنیا می‌گوید: "ما می دانیم وقتی قلب از کار می افتد مغز هم دیگر کار نمی‌کند."

"اما در مورد این فرد، به نظر می‌رسد هوشیاری تا سه دقیقه بعد از توقف ضربان قلب ادامه داشته، در حالی که معمولا مغز بیست تا سی ثانیه بعد از توقف قلب از کار می‌افتد."

"او هر چه را در اتاق اتفاق افتاده بود توصیف کرد، اما از همه مهمتر اینکه، او صدای دو بوق یک دستگاه را شنیده بود که هر سه دقیقه یکبار این صدا را تولید می‌کند. از روی همین ما فهمیدیم این تجربه چقدر طول کشیده است."

"حرف‌های او قابل اعتماد بود و هر چه گفت که برایش اتفاق افتاده، واقعا اتفاق افتاده بود."

پیش از این محققان دیگر گفته بودند ده تا بیست درصد کسانی که تجربه مرگ بالینی را داشته اند افکاری منظم، روشن، مستدل و یا خاطراتی را گزارش می‌کنند.

حتی بعضی از آنها با جزئیات آنچه را بعد از ایست قلبی برایشان اتفاق افتاده به یاد می‌آورند.

با این حال شواهد علمی در این باره در بهترین حالت مبهم بوده است.

دکتر پارنیا می‌گوید: "بسیاری از مردم تجربه لحظات نزدیک به مرگ را دارند، اما به علت داروهایی که در زمان احیا تزریق می‌شوند یا آسیب مغزی نمی‌توانند بعدا آنها را به یاد بیاورند."

تعداد بیشتری نیز که تجربه مشابهی داشته‌اند، آن را به توهم یا خطای حواس ارتباط داده‌اند؛ با این حال به نظر می‌رسد به اتفاقات واقعی ربط داشته‌اند.

دکتر پارنیا می‌گوید که این تحقیق نشان می‌دهد یادآوری تجربه افرادی که لحظاتی از نظر بالینی مرده بودند باید بدون پیش داوری مورد بررسی های بیشتری قرار گیرد.

به گفته دکتر جری نولان، سردبیر نشریه "احیا" که این تحقیق در آن منتشر شده، این پژوهش، دریچه‌ای را به روی تحقیقات وسیع درباره آنچه که در زمان مرگ برای ما اتفاق می‌افتد باز کرده است.

bbc news

می‌گویند یک ستاره موسیقی راک واقعی بازنشسته نمی‌شود؛ او در ۲۷ سالگی می‌میرد و به کلوب ۲۷ می‌پیوندد. هنوز هیچ کس معمای مرگ ستارگان موسیقی راک در سن ۲۷ سالگی را کشف نکرده است. شاید این امر یک تصادف غم‌انگیز باشد.

«من صدها بار مرده‌ام»

هنوز مشخص نیست چرا امی واینهاوس، که دوره ترک اعتیاد به الکل را به پایان رسانده بود، در بیست‌ و‌ سوم ژوئیه سال ۲۰۱۱ در سن ۲۷ سالگی، آن قدر نوشید تا بمیرد. این اسطوره موسیقی جاز، سول و بلوز در سال ۲۰۰۶ با آلبوم "بازگشت به سیاهی" موفق شد ۵ جایزه گرمی دریافت کند. مرگ او ۱۷ سال بعد از مرگ کوباین اتفاق افتاد که او هم در ۲۷ سالگی درگذشته بود. مرگ امی واینهاوس توجه جهانیان را بار دیگر به کلوب ۲۷ جلب کرد.

«سوگند می‌خورم که تفنگی ندارم»

کرت کوبین در ماه آوریل سال ۱۹۹۴ در سن ۲۷ سالگی با یک تفنگ ساچمه‌ای به زندگی‌اش پایان داد. مواد مخدر و درد معده تا پایان این ستاره راک اهل آمریکا و بنیادگذار گروه "گرانج نیروانا" را عذاب داد. با مرگ او نه تنها "نیروانا" به کار خود پایان داد، بلکه یک دوره کوتاه موسیقی پرالتهاب نیز به پایان رسید. "گرانج نیروانا" نشانی بود از مبارزه با تصویر ساختگی از "زندگی آرام و بی‌دغدغه" که در دهه ۱۹۹۰ جریان داشت.

«آزادی‌ای که من از آن صحبت می‌کنم دادنی نیست»

جیم موریسون در شهر ملبورن ایالت فلوریدا به دنیا آمد. او دانش‌آموخته دانشگاه یوسی‌ال‌ای آمریکا بود و مغز متفکر گروه "دورز" بود. موریسون آنچه بسیاری شهامت گفتن‌اش را نداشتند، برزبان می‌آورد. او با ترک گروه موسیقی‌اش به پاریس رفت. در سوم ژوئیه سال ۱۹۷۱ جسد جیم موریسون را در وان آپارتمان‌اش یافتند. گفته شد دلیل مرگ ایست قلبی به خاطر مصرف بیش از اندازه مواد مخدر بوده است. او به هنگام مرگ ۲۷ ساله بود.

«شما نمی‌توانید همیشه به خواست خود برسید»

برایان جونز از بنیادگذاران گروه "رولینگ استونز" بود. این گیتاریست و هارمونیکا نواز برجسته به همراه گروه‌ خود بخشی جدایی‌ناپذیر از ضد فرهنگ دهه ۶۰ میلادی بود. او در میانه این دهه و دوران طلایی خود، سمبلی از سرکشی جوانی بود. مصرف زیاد مواد روان‌گردان از طرف برایان جونز سبب شد که افراد گروه او را از جمع خود برانند. در ماه ژوئیه سال ۱۹۶۹ پیکر او را در سن ۲۷ سالگی در استخر خانه‌اش بازیافتند.

«غبار بنفشی مغزم را فراگرفته است»

جیمی هندریکس را نماد جنبش هیپی‌گری، خداوندگار گیتار و بت نسلی می‌دانند که به مواد مخدر روی آورد. او در تنگدستی بزرگ شد. این اسطوره آمریکایی گیتار نه ساله بود که مادر و پدرش از هم جدا شدند. تمام دورن شکوفایی هنری او چهار سال بیشتر دوام نداشت. خیلی زود رابطه او و همکارانش به هم خورد و او به مواد مخدر پناه برد. در یک روز سپتامبر سال ۱۹۷۰ در هتلی ۹ قرص خواب‌آور خورد و در ۲۷ سالگی دیگر بیدار نشد.

«هرگز به گریه شبانه‌ام گوش نده»

همه‌چیز برای جنیس جاپلین، خواننده و آهنگ‌ساز آمریکایی با هم شروع شد: خواندن، ودکا، مواد مخدر و پیشرفت‌های هنری. جاپلین که از اسطوره‌های موسیقی راک به‌شمار می‌رود می‌گفت: «روی صحنه با ۲۵ هزار نفر به خواب رفته و پس از بیداری به تنهایی به خانه‌می‌روم.» او در چهارم اکتبر ۱۹۷۰ در سن ۲۷ سالگی به خاطر مصرف زیاد هروئین درگذشت. صدای منحصربه‌فرد خش‌دار و نوع موسیقی تلفیقی‌اش از راک و بلوز از یادها نمی‌رود.

«خودکشی دردناک نیست»

گروه منیک استریت پریچرز (Manic Street Preachers) پاسخی به پانک‌های دهه ۱۹۷۰ بود: لباس‌های عجیب و غریب، آرایش تند و متن‌های زننده پایه‌های اصلی بودند. خواننده، گیتاریست و بخصوص نویسنده ترانه‌های این گروه ریچی ادواردز، هنرمند اهل ویلز بود. ریچی ادواردز در اول فوریه ۱۹۹۵ بدون هیچ اثری در لندن ناپدید شد. او در زمان ناپدید شدن‌اش ۲۷ ساله بود.

dw

ماه وقتی در مدار خود به حضیض یا نزدیکترین فاصله‌اش با زمین می‌رسد اینقدر بزرگ به نظر می‌رسد. دلیل این بزرگی غیرعادی این است که ماه در بیست سال گذشته به این حد به زمین نزدیک نبوده است.ماه بعنوان بزرگترین جرم آسمانی که از زمین دیده ‌می‌شود همواره بشر را مسحور خود کرده و باورهای زیادی در مورد تاثیر ماه بر زندگی و رفتار آدمی وجود دارد. اما کدامیک درست و کدام خرافه هستند؟

باروری

ماه قمری یا یک دور گردش ماه به دور زمین تقریبا ۲۸ روز طول می‌کشد و عادت ماهانه زنان بطور متوسط هر ۲۸ روز یکبار اتفاق می‌افتد، بنابراین تصور می‌شد بین باروری و ماه کامل ارتباطی وجود دارد که فعلا هیچ دلیل علمی در تایید آن در دست نیست.

در مورد در برخی آبزیان ممکن است ارتباطی وجود داشته باشد چون تخم‌ریزی و زاد و ولد این موجودات به جزر و مد ممکن است ربط داشته باشد که محصول مستقیم تاثیر جاذبه ماه بر کره زمین است.

زایمان

این باوری قدیمی است که در زمان ماه کامل تعداد زایمان زیاد می‌شود. ماماهای باسابقه بخش‌های زایمان معمولا به این موضوع باور دارند و به آن اشاره می‌کنند اما تحقیقات علمی این موضوع را تایید نمی‌کند.

سلامت روانی

درمورد تاثیر ماه کامل بر رفتار افراد مبتلا به بیماری‌های روانی از دیرباز باورهای زیادی وجود داشته اما در این مورد هم شواهد علمی وجود ندارد.

در مورد تاثیر ماه کامل بر حمله صرع هم دلیل علمی وجود ندارد.

خشونت و جرم

با اینکه تحقیقاتی نشان داده‌اند رفتارهای خشن و مجرمانه در شب ماه کامل بیشتر می‌شوند، اما تحقیقات دیگری هم هستند هیچ رابطه‌ای در این مورد پیدا نکرده‌اند.

با این حال ممکن است در بعضی مناطق پلیس در شب‌های ماه کامل نیروی خود را تقویت کند.

خودکشی

این که خودکشی در شب‌های ماه‌ کامل بیشتر می‌شود باوری است قدیمی اما تحقیقات متعدد هیچ رابطه‌ای بین خودکشی و ماه کامل پیدا نکرده اند.

تحقیقات همچنین رابطه‌ای بین شمار مراجعات و بستری در بیمارستان، حوادث رانندگی، و سوء مصرف مواد مخدر با ماه کامل پیدا نکرده‌اند.

bbc news

ظهور یک نقش غریب در مزرعه‌ای در باواریا، در جنوب آلمان، جمعیت زیادی را به خود جلب کرده است.

این نقشه دایره‌ای شکل هفته پیش در این مزرعه ظاهر شد و ظاهرا معلوم نیست چطور به وجود آمده است.

تاکنون هزاران نفر به این مزرعه رفته‌اند تا آن را از نزدیک ببینند.

درباره منشاء پیدایش آن هم نظرات مختلفی وجود دارد. گفته می‌شود که ساخته دست بشر است، ولی بعضی هم می‌گویند که این نقش، هدیه‌ای از طرف ستارگان است.

BBC NEWS

با گسترش علم در دهه‌های گذشته و نیاز به اطمینان از سودمندی و بی‌خطر بودن روش‌های درمانی پیش از رواج از آنها، سازوکارهای مختلفی ابداع شده‌اند تا روش‌های درمانی و دارویی را محک بزنند.

درمان‌هایی که در سطح وسیع استفاده قرار می‌گیرند باید ابتدا از سد مطالعات آزمایشگاهی و بالینی باکیفیت بگذرند و بعد از بررسی همه خطرهای احتمالی و طی مراحل مختلف، اجازه استفاده بگیرند.

در مورد اثر حجامت مطالعات بالینی بسیار محدودی صورت گرفته است. در این بین مطالعاتی بر روی تاثیر حجامت بر چربی خون، قند خون و سندرم متابولیک انجام شده که نشان داده‌اند حجامت می‌تواند در بهبود علائم این عارضه‌ها نقش داشته باشد، اما این تحقیقات به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان و پایین بودن کیفیت چندان قابل استناد نیستند.

با گسترش علم در دهه‌های گذشته و نیاز به اطمینان از سودمندی و بی‌خطر بودن روش‌های درمانی پیش از رواج از آنها، سازوکارهای مختلفی ابداع شده‌اند تا روش‌های درمانی و دارویی را محک بزنند.

درمان‌هایی که در سطح وسیع استفاده قرار می‌گیرند باید ابتدا از سد مطالعات آزمایشگاهی و بالینی باکیفیت بگذرند و بعد از بررسی همه خطرهای احتمالی و طی مراحل مختلف، اجازه استفاده بگیرند.

در مورد اثر حجامت مطالعات بالینی بسیار محدودی صورت گرفته است. در این بین مطالعاتی بر روی تاثیر حجامت بر چربی خون، قند خون و سندرم متابولیک انجام شده که نشان داده‌اند حجامت می‌تواند در بهبود علائم این عارضه‌ها نقش داشته باشد، اما این تحقیقات به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان و پایین بودن کیفیت چندان قابل استناد نیستند.

bbc news

محققان ایتالیایی ادعاهای موجود درباره مومیایی سیسیلی را که گفته می‌شود هر روز چشمانش را باز و بسته می‌کند رد کردند.

 به گزارش ایسنا به نقل از همشهری آن لاین، این ادعای عجیب پس از فیلمبرداری مداوم و روزانه از این مومیایی که به کودکی دو ساله تعلق دارد، مطرح شد و سال‌هاست که به آن دامن زده شده‌ است. این هفته نیز روزنامه‌های ایتالیایی دوباره اعلام کردند روزالیا لامبوردو، مومیایی دختربچه دوساله‌ای که در سال 1920 در اثر ابتلا به ذات‌الریه جانش را از دست داده، در طول یک روز بارها پلکش را باز و بسته می‌کند تا چشمان آبی‌رنگ و سالمش دیده شوند.

 روزالیا که یکی از سالم‌ترین مومیایی‌هایی است که در جهان وجود دارد، مشهورترین مومیایی از هشت‌هزار مومیایی است که در کاتاکومب‌های (دخمه‌هایی مملو از قبر) نهفته در زیر معبد کاپوچین در «پالرمو»ی سیسیل وجود دارند.

این مومیایی که «زیبای خفته» نامگذاری شده‌، دختربچه‌ای دو ساله است که گویی در حال چرت‌زدن است. صورت آرام این کودک دوساله را تارهای موی مجعد و طلایی رنگی احاطه کرده و روبان موهایش هنوز روی سرش دیده می‌شود.

 سال‌هاست که شایعه شده این مومیایی کوچک در طول روز چشم‌هایش را باز و بسته می‌کند؛ شایعه‌ای که در نهایت توسط محققان ایتالیایی رد شد. به گفته سرپرست کاتاکومب‌های کاپوچین، این پدیده در حقیقت خطای دیدی است که در اثر فیلتر شدن نور توسط شیشه محافظ مومیایی ایجاد می‌شود.

 از آنجایی که چشمان چشمان این کودک کاملا بسته نشده‌اند، فیلتر شدن نور توسط شیشه محافظ مومیایی توهم باز و بسته شدن چشم را ایجاد می‌کند.

دانشمندان ژاپنی برای نخستین بار تأثیر حضور یک مدیتیتور را بر روی سیستم‌های بیولوژیک اطراف اثبات کردند. آنها می‌گویند، تنها حضور فرد مراقبه‌گر، تراکم گازهای متصاعد از نمونه‌های زیستی را تغییر می‌دهد.

دانشمندان ژاپنی توانستند برای نخستین بار با انجام آزمایش‌های علمی تأثیرات حضور یک مدیتیتور (مراقبه‌گر) را بر روی نمونه‌های بیولوژیک حاضر در محیط اثبات کنند؛ این تأثیرات در حالی اثبات شد که مدیتیتور هیچ گونه تماس فیزیکی با این نمونه‌ها برقرار نکرده است.

طبق گزارش منتشره در ‌وب‌سایت علمی "گرنتس ویسن‌شافت" آلمان، دانشمندان توانستند به وضوح اثربخشی عاری از تماس فیزیکی حضور یک مدیتیتور (کسی که مدیتیشن یا درون‌‌پویی می‌کند) را بر روی نمونه‌های زیستی اثبات کنند.

دانشمندان حاضر در این تجربه می‌گویند: «ما از حلقه‌های خیار خوراکی به عنوان سنسورهای بیولوژیک استفاده کردیم و تراکم گاز متصاعد از حلقه‌ها را با روش‌های تکنیکی خود اندازه گرفتیم.»

به گفته کارشناسان، در این بررسی مطالعاتی تراکم گازهای منتشر شده از مجموع ۶۷۲ ظرف حاوی نمونه‌‌ها اندازه‌گیری شد. هر ظرف حاوی ۴ حلقه خیار بود. دلیل کثرت نمونه‌ها این بود که مقایسه‌ انجام‌شده میان نمونه‌ها تا جایی که ممکن است دقیق و شایان اهمیت باشد.

دانشمندان این تیم می‌گویند، به لحاظ آماری به اختلافی قابل توجه دست یافته‌اند. میان تراکم گاز متصاعد از نمونه‌ها به هنگام حضور یا عدم حضور یک مدیتیتور اختلافی قابل ملاحظه وجود داشت.

این تجربه نشان می‌دهد که حضور مراقبه‌کننده تأثیری مهم و قابل اندازه‌گیری‌ بر روی سیستم‌های بیولوژیکی خواهد گذاشت که مراقبه‌کننده هیچ گونه تماس فیزیکی با آنها ندارد. 

در آزمایشی که در آن از جمله اوسامو تاکاگی، هیدئو یوچی، کیمیکو کاوانو، پروفسور هیدیوکی کوکوبو و همچنین پروفسور میکیو یاماموتو از مرکز اطلاعات و تحقیقات مؤسسه تحقیقات بین‌المللی (IRI) در شهر شیبای ژاپن حضور داشتند، مشاهده شد که در این تجربه تراکم گازهای انتشاری نمی‌توانست تحت تأثیر عوامل خارجی، مانند تغییرات دما تغییر کرده باشد.

نویسندگان این گزارش می‌گویند، کشف دلایل این پدیده "دانش مدرن را فوق‌العاده به جلو خواهد برد". به گفته آنها، به همین دلیل است که قرار شده در این زمینه آزمایش‌های دیگری انجام شود.

DW.DE

دانشمندان دریافته‌اند بعد از مرگ، فعالیت مغز موشهای صحرایی به مدت ۳۰ ثانیه افزایش پیدا می‌کند. این یافته ممکن است تجربه بعد از مرگ را در کسانی که با احیا قلبی-ریوی (CPR) به زندگی بازگشته‌اند، توضیح دهد.

این تحقیق که نتایج آن در نشریه "پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم آمریکا" منتشر شده اولین تحقیقی است که بشکلی سازمان یافته فعالیت مغز را در لحظه مرگ بررسی کرده است.

برای این پژوهش، دانشمندان با جراحی الکترودهایی را در سطح مغز ۹ موش صحرایی قرار دادند، سپس موشها را بیهوش کردند و با تزریق کلرید پتاسیم قلب آنها را از کار انداختند.

پژوهشگران انتظار داشتند که پس از توقف ضربان قلب و تنفس، فعالیت مغز اندک زمانی باقی بماند اما چیزی که آنها را شگقت‌زده کرد این بود که فعالیت مغز موشها، منسجم و یکپارچه، در ۳۰ ثانیه اول بعد از مرگ افزایش پیدا کرد.

جورج مسحور استاد بیهوشی دانشگاه میشیگان می‌گوید: "در واقع، فعالیت الکتریکی مغز -که نشانه هوشیاری و فعال بودن ذهن خودآگاه است- لحظاتی پس از مرگ بیشتر از زمان هوشیاری و بیداری بود، این نشان می دهد در اولین مراحل بعد از مرگ، مغز کاملا توانایی فعالیت الکتریکی سازمان یافته را حفظ می‌کند."

کسانی که بعد از ایست قلبی به زندگی برگشته‌اند از حرکت در تونلی نورانی یا تونلی که در انتهای آن نوری بوده سخن گفته‌اند 

آنچه از فعالیت مغز ثبت شد افزایش امواج گاما بود که به معنی افزایش هوشیاری است. این امواج با فعالیتهایی مثل حافظه و قوه تشخیص مرتبط هستند، فعالیتهایی مثل بیاد آوردن چهره یک فرد یا تشخیص یک چهره خاص در میان جمع.

تجربه پس از مرگ از سالها پیش در انسان بررسی شده است.

عده ای از کسانی که برای لحظاتی ضربان قلب و تنفس‌شان متوقف شده (تعریف بالینی مرگ) اما با احیا قلبی ریوی به زندگی بازگشته اند از تجربه خود سخن گفته‌اند: احساس حرکت در تونلی که در انتهای آن نوری دیده می شود، احساس بیرون آمدن از جسم و نگریستن به بدن خود و آنچه در اطراف آن می‌گذرد از بیرون، رویارویی با عزیزان و افرادی که مورد علاقه متوفی بوده‌اند و یا مرور سریع زندگی فرد.

بعد از این تجربه زندگی بعضی از آنها کاملا متحول شده است.

اما برخی از دانشمندان این تجربه را نوعی توهم می دانند که بدلیل کاهش اکسیژن و قند (گلوکز) در مغز اتفاق می‌افتد و آن را تجربه واقعی ذهن خودآگاه به شمار نمی‌آورند.

ییمو بورییگین، محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: "این تحقیق به ما می‌گوید که کاهش اکسیژن و قند (گلوکز) در مغز در زمان ایست قلبی، می تواند باعث فعالیت مغز شود؛ آنهم به شکلی که مشخصه فعالیت مغز در زمان هوشیاری است."

"پیش از این همه تصور می کردند که پس از ایست قلبی، مغز به دلیل کاهش اکسیژن و قند از کار می‌افتد."

اما شاید این تحقیق نشان دهد فعالیتهای پیچیده مغز با وجود کمبود اکسیژن کم هم ممکن است ادامه یابد.

با این حال برخی دانشمندان درباره اینکه این تحقیق نکته ای را در مورد لحظه پس از مرگ در انسان روشن کند، ابراز تردید کرده‌اند.

آنها می گویند تنها یک پنجم افرادی که از ایست قلبی به زندگی بازگشته‌اند تجربیاتی مثل حرکت در تونل یا بیرون آمدن از جسم را تجربه کرده‌اند در صورتیکه در این تحقیق تمام موشها افزایش فعالیت مغزی نشان دادند.

برخی دیگر نیز استدلال می‌کنند در انسانهایی که دچار ایست قلبی شده‌اند افزایش فعالیت امواج مغزی دیده نشده است.

ییمو بورییگین می گوید دلیل این موضوع شاید این باشد که پس از ایست قلبی فعالیت الکتریکی مغز ضعیف است بنابراین نمی توان آن را از روی جمجمه ثبت کرد در حالیکه در این تحقیق الکترودها با جراحی مستقیما روی سطح مغز نصب شده بودند.

دانشمندان می‌گویند انجام آزمایش برای اینکه مشخص شود لحظاتی پس از مرگ در ذهن انسان چه می‌گذرد بسیار دشوار است و فقط موارد بسیاری نادری امکان آن فراهم می‌شود.

با این حال این تحقیق شاید به درک بهتری از آنچه در این لحظات در مغز می‌گذرد کمک کند هر چند دانشمندان بسیاری هم درباره اینکه از این تحقیق بتواند نتیجه‌ای قابل اعتنا در باره انسان بدست دهد تردید کرده‌اند.

BBC NEWS

 در فیلم های علمی تخیلی و داستانها ی نوشته شده مشاهده شده که به گیاهان گوشتخوار بزرگی اشاره گردیده که براحتی یک انسان را می بلعند یا حرکت کرده و با پیچکهای خود او را بدام می اندازند.تاکنون شواهد عینی ای اینگونه حوادث در هیچ کجای جهان ارائه نگردیده است.

اما دراین دو مورد مبالغه نگردیده است، اول اینکه، وجود گیاهان گوشتخوار بزرگ در حدی که یک انسان در آن بگنجد مبالغه نگردیده است  و مورد دوم اینکه این گیاهان استاد شکار کردن(بدام انداختن نه به معنای تعقیب و گریز)،کشتن و هضم قربانیان خود می باشند.آنها انواع دامها از قبیل قیف های لغزنده ،اندامهای چسبان و اندامهای سریع حساس و بدام اندازنده را برای گرفتار ساختن قربانیان خود دارا می باشند.اما در مورد ابعاد غول آسا ،گیاه زبان شیطان با نام علمی Amorphophallus titanum گیاهی است که این خصوصیات را داراست.

Amorphophallus titanum

ساقه گل آن با بلندای بیش از 8 فوت(2.4متر) و اسپاتی به شکل گلدان و بزرگی 4 فوت(1.2)متر و قطری در حدود 14 فوت(4متر)واقعا یک گوشتخوار غول پیکر است.این غول از یک غده به اندازه 6 فوت(2متر) خارج گردیده و وزنی بالغ بر 100 پوند(46کیلوگرم )داراست.اما بر خلاف برخی افسانه ها این گیاه برای نوع انسان کاملا بی آزار می باشد ،البته بوی ناهنجار و بسیار بد آن را باید فاکتور گرفت زیرا برای انسان فوق العاده آزار دهنده است.

جندی شاپور البرز.تیر 92

 the Royal Botanic Gardens

بقیه تصاویر گیاه در ادامه نوشتار

مدافعان دستگاه پخش صدای الکترونیکی (EVP) ادعا می‌کنند که می‌توانند با استفاده از تجهیزات مخابراتی با مردگان ارتباط برقرار کنند. اما آیا آنها تنها چیزهایی را می‌شنوند که دلشان می‌خواهد بشنوند؟ در سال ۱۹۶۹ یک پزشک لتونیایی میانسال و مرموز با مجموعه‌ای بزرگ از نوارهای کاست در منطقه جراردز کراس در نزدیکی لندن ظاهر شد. او می‌گفت که آزمایش‌هایی در زمینه ارتباط با مردگان انهزار نمونه از نوارهای همراه او حاوی صدای این افراد بود. نام این دکتر کنستانتین رائودیوه بود، و او نام روشش را پخش صدای الکترونیکی (EVP) گذاشته بود. البته در این روش ارتباط به‌صورت زنده و همزمان برقرار نمی‌شد. سوال‌ها پرسیده می‌شدند، و بعد نوار همچنان می‌چرخید و سکوت را ضبط می‌کرد.اما وقتی دوباره به نوار گوش داده می‌شد، از میان خرخر و پارازیت‌ها آوایی شبیه صدای حرف زدن انسان شنیده می‌شد. جراردز کراس محل زندگی ناشری بنام کالین اسمیت بود، و کنستانتین رائودیوه امیدوار بود که او درباره یافته‌هایش کتابی منتشر کند.اسمیت به این کار مایل بود، اما باید اول سر رابرت میر، رئیس شرکت انتشاراتی، را متقاعد می‌کرد که کل ماجرا یک حقه نیست. برای این کار، کنستانتین رائودیوه یک سلسله جلسه در جراردز کراس برگزار کرد، و سر رابرت میر هم در یکی از آنها شرکت کرد. بخت با کنستانتین همراه بود، و صدای آرتور اشنابل، پیانیست فقید، در یکی از نوارها شنیده شد. همسر سر رابرت که قبلا اشنابل را می‌شناخت هم در جلسه حاضر بود و از شنیدن صدای او به وجد آمد. در نتیجه ایده نوشتن کتاب با موفقیت پیش رفت و دستگاه EVP مورد توجه قرار گرفت.این روش از از نظر فناوری از احضار روح پیشرفته‌تر بود و از اکتوپلاسم (فراطبیعه) هم کمتر ریخت و پاش ایجاد می‌کرد، و جهان اعتقاد به ارواح را به سال‌های آخر قرن بیستم پیوند داد.امروزه استفاده از EVP یکی از ابزارهای رایج در میان جن‌گیرهای سراسر جهان است. در اینترنت صدها گروه تبادل نظر درباره EVP وجود دارد. بسیاری از افراد جدی و تحصیل‌کرده در این گروه‌ها عضو هستند و این روش را اثباتی بر این مدعا می‌دانند که مردگان سعی دارند با ما حرف بزنند.برای مثال، آنابلا کاردوسو، قبلا دیپلمات دولت پرتغال بوده است. او که حالا در اسپانیا زندگی می‌کند، نشریه‌ای بنام کلیک Instrumental Transcommunication Journal منتشر می‌کند. خانم کاردوسو یک استودیو مجهز ضبط صدا دارد و ادعا می‌کند که به نتایج مشابهی با یافته‌های آقای رائودیوه در جراردز کراس رسیده است. او می‌گوید: "صداهایی که من می‌شنوم، نجواهای آرام نیستند. صداهایی بلند و واضح، و کاملا قابل فهمند." او پیشنهاد کرد که یکی از سی‌دی‌هایش را برایم بفرستد.

bbc news

بقیه در ادامه نوشتار

 یکی از مرموزترین معماهای موجود تراز بودن مکانهای باستانی نقاط مختلف جهان می باشد.که برای آن تا کنون تئوری علمی قابل قبولی ارائه نگردیده است. چهار مکان تاریخی جزیره ایستر  ،  Nazca، هرم بزرگ مصر و Ollantaytambo دقیقا توسط یک خط فرضی که از مرکز زمین می گذرد بر روی یک خط قرار گرفته اند. سایر شگفتیهای جهان باستان نیز با یک دهم از یک درجه اختلاف بر روی همین خط قرار می گیرند.سایر نقاطی که بر روی این خط قرار دارند عبارتند از:پرسپولیس(تخت جمشید) پایتخت باستانی ایران ،Mohenjo Daro پایتخت باستانی دره ایندو س(Mohenjo Daro). همچنین شهر باستانی اور در تمدن سومریان ،شهر پترا ،معابد آنگکور در کامبوج و تایلند نیز یک درجه از این خط انحراف دارند.این تراز براحتی بر روی کره جغرافیایی قابل مشاهده است.نرم افزار اطلس سه بعدی نیز براحتی این کار را با رسم خط فرضی بدور کره زمین انجام می دهد.

0.00° N 

48° 36' W

30° 22' N 

41° 24' E

0.00° N

 131° 24' E

30° 22' S 

138° 36' W

منبع:             

محققان با گذشت بیش از یک دهه هنوز نتوانسته اند به ماهیت واقعی اسکلت عجیب 15 سانتی‌متری با ظاهری شبیه موجودات فضایی پی ببرند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این اسکلت عجیب که ترکیبی از آدم کوچولو و موجودات فضایی به نظر می رسد، یک دهه قبل در صحرای آتاکامای شیلی کشف شد، اما علم پزشکی و ژنتیک هنوز قادر به رمزگشایی از ماهیت واقعی این موجود نیست. با وجود شایعاتی در خصوص فرازمینی بودن این اسکلت، محققان از ماهیت زمینی آن خبر می دهند؛ البته ناهنجاری های متعددی از جمله اسکلت شبه موجودات فضایی و وجود 10 دنده (برخلاف انسان که دارای 12 دنده است) در بدن این موجود عجیب دیده می شود.

آنالیز آدم کوچولو

محققان مدرسه پزشکی دانشگاه استنفورد به سرپرستی پروفسور «گری نولان» با استفاده از روش عکسبرداری با وضوح تصویری بسیار بالا، اشعه ایکس، سی تی اسکن و تعیین توالی DNA احتمال مواجه بودن با یک اختلال نادر ژنتیکی را مورد ارزیابی قرار دادند. بررسی ژنتیکی نشان می دهد که این اسکلت عجیب به انسان تعلق دارد، اما 9 درصد ژن های آن با مرجع ژن انسانی مطابقت ندارد. این موجود با وجود قد 15 سانتیمتری، در زمان مرگ بین شش تا هشت سال سن داشته و مادرش احتمالا بومی مناطق آمریکای جنوبی است. محققان در خصوص عمر استخوان ها چندان مطمئن نیستند، اما احتمال می دهند که این موجود چند دهه قبل مرده است؛ همچنین هیچگونه جهش ژنتیکی مرتبط با اشکال مختلف کوتولگی در این اسکلت عجیب مشاهده نشده است. 

این تصاویر بدیع خلق شده توسط مادر طبیعت همچنان دانشمندان را به چالش می کشد و توریست ها را از سراسر جهان به سوی خود می کشاند.

سنگهای لغزنده در دره مرگ.کالیفرنیا.این سنگهای متحرک بر سطحس کاملا صاف و برخی باوزن 700پوند دانشمندان را گیج ساخته است.

Alexandra Sailer

دریاچه صورتی رنگ Hillerدر غرب استرالیا.دانشمندان ثابت کرده اند که رنگ عجیب این دریاچه به دلیل وجود نوعی جلبک در آن می باشد.

Jean Paul Ferrero

امواجی از سنگ در یوتا.این سنگها به فرم امواج از ماسه سنگهایNavajo عصر ژوراسیک در 190 میلیون سال قبل شکل گرفته اند.

Steffen and Alexandra Sailer

شکل گیری صخره فیل شکل در دره پارک Fire Stateدر صحرای نوادا.این ماسه سنگ طبیعی بطور عجیبی شبیه فیل گردیده است.

Steffen and Alexandra Sailer

 جندی شاپور البرز .اردیبهشت 1392

CATERS NEWS

این تصاویر بدیع خلق شده توسط مادر طبیعت همچنان دانشمندان را به چالش        می کشد و توریست ها را از سراسر جهان به سوی خود می کشاند.

حفره بزرگ آبی در کشور بلیز.ابعاد آن 984 فوت و عمق آن 407 فوت می باشد.این بخش در دوره های مختلف کواترنری (دوران زمین شناسی) و طی یخبندان ها در زمانی که سطح آب کمتر از اکنون بوده تشکیل گردیده است.

Kurt Amsler/Ardea

Puente del Inca پلی طبیعی در آرژانتین .رنگهای زیبای زرد و نارنجی این بوم نقاشی زیبا حاصل فعالیتهای باکتریایی و چشمه های گوگرد طبیعی است.

PIC BY STEFFEN AND ALEXANDRA SAILER

این صخره های آهکی عجیب و غریب در پارک ملی Nambung در استرالیای غربی سر به آسمان برداشته و ساختار آهکی طبیعی و شگفت انگیزی دارد که برخی از آنها دارای ارتفاع 5متر می باشند .این صحنه در حدود 25000تا 30000 سال قبل بوجود آمده است

PIC BY JEAN PAUL FERRERO

دریاچه crater در پارک ملی دریاچه crater واقع در اورگان(Oregon) در 150 سال قبل از فعالیتهای آتشفشانی کوهMazamaحاصل شده است.

PIC BY FRANCOIS GOHIER

جندی شاپور البرز .اردیبهشت 1392

CATERS NEWS

فیلم‌های علمی-تخیلی برای آنکه بتوانند تاثیر بیشتری بر تماشاگران داشته باشند، گاهی اوقات باید برخی قوانین علمی فعلی را زیر پا بگذارند و موضوعاتی را به تصویر بکشند که در حال حاضر شاید غیرممکن به نظر برسد. اما نباید تا جایی پیش بروند که اساس کار کیهان را زیر پا بگذارند، گویی که مردم را احمق فرض کرده‌اند. در این گزارش، فاحش‌ترین اشتباهات علمی را که در فیلم‌های سال 2012 وجود دارند، به انتخاب سایت پاپ‌ساینس با هم مرور می‌کنیم.

The Amazing Spiderman: تنها تعداد اندکی از فیلم‌های سینمایی وجود دارند که در آنها مانند این فیلم، قانون بقای جرم به سخره گرفته می‌شود. نویسندگان فیلم‌نامه برای آنکه ناباوری ما را مسکوت بگذارند، به گزش یک عنکبوت اصلاح‌شده ژنتیکی استناد می‌کنند که به پیتر پارکر (یا همان مرد عنکبوتی) «معافیتی ناگهانی و معجزه‌آسا از قوانین حاکم بر طبیعت» می‌بخشد. تنها پس از آن است که مرد عنکبوتی می‌تواند در حالی‌که به چیزی جز تار عنکبوت وصل نیست، از یک موج انفجار شدید جان سالم به در برد؛ آن هم بدون آنکه حتی یک استخوان در بدن ابر انسانی‌اش بشکند.

با این وجود، دو نکته مثبت نیز در کار کارگردان، مارک وب وجود دارد. نخست، وی تلاش کرد تا جایی که ممکن است از بدل‌کاری‌های زنده استفاده کند؛ در نتیجه از تقلب‌های غیرضروری در اصول فیزیک به واسطه استفاده از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای اجتناب شد. دوم، وی با جیمز کاکالیوس (فیزیک‌دانی از دانشگاه مینه‌سوتا) مشورت کرد تا یک معادله ریاضی برای ترمیم سلولی و فناپذیری بشری موسوم به «الگوریتم نرخ تباهی» بنویسد؛ که توضیح دهد چطور یک انسان می‌تواند به یک مارمولک عظیم‌الجثه تبدیل شود. اگرچه این معادله قلابی و ساختگی است، اما کاکالیوس آن را با ادغام چند عبارات واقعی ریاضی؛ از جمله معادله گومپرتز (که احتمال زنده ماندن تا یک سن خاص را توصیف می‌کند) و بخش‌هایی از یک مطالعه در سال 2001 / 1380 با عنوان «اعتبار نظریه پیر شدن و طول عمر» ساخته است.

درجه نقض علمی: خفیف

Looper: سفر در زمان نکته حیاتی فیلم لوپر است. در این فیلم، روسای خلافکاری که در سال 2074 / 1453 زندگی می‌کنند، دشمنان خود را در زمان به 30 سال قبل می‌فرستند تا توسط آدمکش‌هایی موسوم به «حلقه‌ساز (Looper)» کشته شوند. اشتباه فیلم در این است که علم نشان می‌دهد سفر رو به عقب در زمان غیرممکن است، و اگر هم امکان‌پذیر باشد؛ انرژی مورد نیاز برای انجام آن از تمام انرژی موجود در جهان بیشتر است.
 

کارگردان فیلم، ریان جانسون، احتمالا قبل از ساخت فیلم این نکته را می‌دانست؛ و به همین دلیل از یک حقه هوشمندانه برای خشنود کردن مخالفان خشمگین استفاده کرده است. در یک صحنه، شخصیت اصلی فیلم به نام جو (با بازی جوزف گوردون لویت) با شخصیت خودش در آینده (بوروس ویلیس) بر سر میز شام گفتگو می‌کند. جو جوان از جو سالخورده می‌پرسد که سفر در زمان چطور امکان‌پذیر است، و ویلیس برای اینکه به او بفهماند که که جزئیات مهم نیستند اما سفر در زمان امکان‌پذیر است، جواب می‌دهد: «نمی‌خوام درباره مزخرفات سفر در زمان حرف بزنم. چون اگر بخوام این کار رو بکنم، باید تمام روز رو اینجا باشیم و آخرش هم به اینجا می‌رسیم که داریم با دستمال سفره و نی نمودار درست می‌کنیم.» حداقل نکته مثبت اینجاست که کل فیلم از چنان ساختار محکمی برخوردار هست که بتوان این راه‌حل جناب جانسون را قبول کرد.

درجه نقض علمی: خفیف

بقیه در ادامه

دانش آنلاین

ویرانی آسیابی در صربستان که مردم بومی معتقدند خانه یک خون‌آشام بوده، آرامش شهر کوچک Zarozje را به‌ هم‌زده است. چقدر باید از حضور خون‌آشامی که به خفاش یا پروانه تبدیل می‌شود، ترسید؟به گزارش علم پرس به نقل از خبرآنلاین؛ فروش سیر چندین برابر شده، بازار فروش صلیب‌های چوبی داغ‌داغ است و مردم شهر برای مبارزه با خون‌آشام سرگردان آماده شده‌اند. این نوشته بخشی از یک فیلمنامه یا کتاب نیست، بلکه زندگی ساکنان شهر کوچک Zarozje را که در صربستان واقع شده در این روزها تشریح می‌کند.

فروریختن یک آسیاب قدیمی در این شهر که بسیاری از مردم معتقدند محل زندگی خون‌آشامی به نام Sava Savanovic بوده، باعث وحشت مردم شده و حتی شورای محلی را به انتشار هشدارهای بهداشتی در این مورد وادار کرده است.به گزارش نشنال جئوگرافیک، ویرانی یک آسیاب قدیمی که در افسانه‌های محلی از آن به عنوان خانه خون‌آشامی به نام ساوا ساوانوویچ یاد شده، آرامش Zarozje را به هم زده است. شهردار این شهر کوچک می‌گوید: «مردم نگرانند. همگی آنها این افسانه را شنیده‌اند و از حضور خون‌آشام بی‌خانمانی که در شهر سرگردان شده و به دنبال خانه و قربانیانی تازه می‌گردد، وحشت‌زده شده‌اند».ببینیم از دیدگاه مارک کالینز جنکینز باستان‌شناس و ماتیو بورینی که انسان‌شناس است، چقدر باید از حضور خون‌آشام سرگردانی که در افسانه‌ها می‌تواند به یک پروانه تبدیل شود، باید ترسید؟هشدار در مورد وجود خون‌آشام‌ها تلاشی برای جلب جهانگردان است یا می‌توان آنرا تظاهر امروزی خرافات قدیمی دانست؟جنکینز می‌گوید: «نمی‌دانم باید چه بگویم. فکر می‌کنم باید به این شرایط بسیارمحتاطانه نگاه کرد. اعتقاد به وجود خون‌آشام‌ها با اینکه در کشورهای بالکان عمیقا ریشه کرده، نمی‌تواند ناشی از خرافات باستانی باشد».

بقیه در ادامه