اندام هیدرولیک برای کمک به انسانها کاربردی می شوند.بار ها در فیلمهای علمی تخیلی و یا کارتونها  شاهد این وضوع بوده ایم ولی اکنون علم در حال به واقعیت رساندن رویاهای ژول ورنی ماست.XOS 2 اسکلت خارجی است که اجازه می دهد تا کاربران معمولی براحتی صدها بار شنا بروند. اندام های هیدرولیک باعث قدرتمند شدن سربازان برای حمل تجهیزات ،صرفه جویی در انرژی و قدرت جنگ آوری بیشتری خواهد شد.این اسکلت خارجی برای مشاغل نیازمند قدرت (ماهیچه های اضافی) و نیازمند صرف انرژی بالا مفید خواهد بود.بطور حتم در مدتی کوتاه شاهد استفاده پرستاران ،نیروهای امداد،آتشنشانان و سربازان و تمامی گروهاهی هدف ،از این ابداعات خواهیم بود.
 اما شرکت آمریکایی ریتون (یک منبع نظامی بزرگ بین المللی)XOS 2 را فقط برای یک هدف توسعه داده است: سربازان آینده.نظامیان با این وسیله براحتی تا 100 پوند(حدود45.35kg)را براحتی چندین بار بلند می نمایندو این امکان برای سربازان ایجاد می گردد که براحتی  منابع، مهمات سنگین، سربازان زخمی و یا همکاررا حمل نمایند. درحقیقت این وسیله یک انسان معمولی را 17 بار قویتر می سازد.بر طبق گزارشات این فن آوری جدید در طی سه تا پنج سال آینده  در میدان جنگ استفاده خواهد شد.

ادامه دارد

 این نوع از سلولهای خورشیدی( سلول هاي سیلیکونی انعطاف ناپذیر خورشیدی ) ساخته شده ،با استفاده از فویل های پلیمری نازک، به عنوان پايه و اساس  تجهيزات الكترونيكي و نماي ساختمانها مناسب است. دانشمندان سوئیسی موفق به اختراع سلول های خورشیدی،با كارامدي انر‍ژي بالاتر نسبت به سلول هاي حال حاضر شده اند كه بنام CIGS معروف شده اند.اين سلول هاي انعطاف پذير داراي بازده انر‍ژي 18.7 درصد بيشتر از ساير سلول هاي خورشيدي (داراي انعطاف) می باشند.دانشمندان اميدوارند اين نسل جديد سلول هاي خورشيدي داراي انعطاف پذيري بيشتر ،براي توليد برق ارزانتر مورد استفاده قرار گيرند.

Copyright © 2012 Science

محققان، چشم بیونیکی جدیدی طراحی کرده‌اند که با استفاده از آن نابینایان قادر به تشخیص چهره‌ها، تماشای برنامه‌های تلویزیون و حتی مطالعه خواهند شد.

این دستاورد جدید که نانوشبکیه زیستی نامیده شده است، یکی از دو تلاش اخیر و شاخص جهانی به شمار می‌آید که محققان به تاثیرگذاری آن در بیماران مبتلا به انحطاط چشمی امید زیادی دارند.این عارضه تنها در آمریکا سالانه 1.5میلیون نفر را دچار مشکلات شدید بینایی می‌کند. گرچه هم‌اکنون فناوری قابل کاشت مشابهی موسوم به Second Sight’s Argus II در بازار اروپا وجود دارد، اما بیمارانی که دل به این تکنیک درمانی می‌بندند باید عمل جراحی چهار ساعته با بیهوشی کامل را تجربه کنند که طی آن آنتن کوچکی در بدنشان کار گذاشته می‌شود.این آنتن تصاویر و همچنین الکتریسیته مورد نیاز برای عملکرد سیستم را از یک دستگاه خارجی دریافت می‌کند. اما سیستم نانوشبکیه زیستی ابعاد کوچک‌تری دارد چون در آن خبری از آنتن نیست. در عوض این سیستم جدید تصاویر را مستقیما در چشم بیمار دریافت می‌کند.لیزر کوچکی نیز توان لازم برای عملکرد شبکیه زیستی را از راه دور به آن منتقل می‌کند. به سبب برخورداری از ابعاد کوچک، چشم‌پزشک می‌تواند با ایجاد شکافی جزئی در چشم، کل این سیستم را در چشم بیمار قرار دهد و نکته جالب این‌که این فرآیند تنها در مدت 30 دقیقه صورت می‌گیرد.فرد نابینایی که از این فناوری بهره می‌برد، قادر به تشخیص تصاویر به صورت سیاه و سفید می‌شود. قرار است از سال آینده استفاده از این فناوری نوین روی شماری از داوطلبان صورت گیرد.

عملکرد نانوشبکیه زیستی در یک نگاه

1ـ عینک ساده‌ای که به باتری، لیزر منتقل کننده نیرو و لنز مجهز است کار اصلی انتقال نور به چشم نابینا و سیستم کارگذاشته شده در آن را به عهده دارد.2ـ پرتو لیزری نزدیک به مادون قرمز که هیچ خطری برای چشم ندارد به درون چشم و سیستم کارگذاشته شده در آن تابیده می‌شود که در ادامه تا سه میلی‌وات الکتریسیته به سلول خورشیدی تعبیه شده در سیستم مورد نظر منتقل می‌کند. این پرتو نوری غیرقابل رویت بوده و از این رو خللی در بینایی کلی مبتلایان به دوبینی یا آستیگماتیسم ایجاد نمی‌کند.3ـ دریافت‌کننده‌های نوری مسئولیت انتقال اطلاعات نوری به پردازشگر تصویری را به عهده دارند که هر پیکسل تصویری را به یکسری پالس‌های الکتریکی تبدیل و سایه روشن خاصی را ترسیم می‌کند.4ـ 600 الکترود سوزنی که در یک لایه سیلیکونی پیچیده شده‌اند، به درون شبکیه نفوذ می‌کنند. هر الکترود نمایش دهنده یک پیکسل است که پالس‌های الکتریکی را برای تحریک نورون‌های چشم بیمار ارسال کرده و تصویر شکل یافته را به مغز منتقل می‌کند.
 

Copyright 2003 - 2012  Hupaa

دانشمندان امپریال کالج لندن برای اولین بار توانستند بطور زنده چگونگی گسترش عفونت باکتریایی در بدن یک موش و جنگ سیستم ایمنی بدن برای عقب نشاندن آن‌ها را نمایش دهند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان یک موش را با یک حشره ساطع‌کننده نور شکم عفونی کرده، سپس برای مشاهده محل اسکان آن و میزان گسترش این عفونت در بدن، پیش از از بین رفتن آن توسط سیستم ایمنی، پیگیری کردند.آنها دریافتند که دوره کامل عفونت 12 روز بطول می‌انجامد.این دانشمندان از یک نسخه باکتری Citrobacter rodentium استفاده کردند که برای تولید نور اصلاح ژنتیکی شده و با استفاده از ابزار فناوری پیشرفته اسکن سه بعدی پیگیری شد.آنها هر روز موش را در اسکنر درون بدن قرار می دادند که از یک تاریک‌خانه با یک دوربین حساس شب‌تابی در بالای آن ساخته شده بود.محققان به جدول‌بندی دوره باکتری با تحلیل و بررسی میزانهای دورریز نور که از بدن حیوان منتشر می شد، پرداختند. نور بیشتر به معنی وجود باکتری بیشتر در منطقه بود.محققان شرایط این موش را درست پیش از زمان عفونی شدن آن در روز صفر تا روز یازدهم پیگیری کردند. در روز اول عفونت باکتریایی عمدتا در روده کوچک وجود داشت.از روز دوم تا روز چهارم محققان دریافتند که تعداد باکتریها در روده افزایش یافته با این حال به بخشی از روده کوچک موسوم به سکوم محدود بودند.در روز پنجم عامل بیماری زا تنها در فولیکول لنفاوی سکوم دیده شد که در آن معمولا به حذف باکتری از سیستم پرداخته می‌شود.دانشمندان برای این باورند که در این مکان عامل بیماری زا یا همان باکتری با محیط درون بدن میزبان سازگار می‌شود.اما در روز ششم عفونت سرعت گرفته و از سکوم به بخش انتهای راست روده گسترش پیدا کرد. در روز هشتم تمام روده بزرگ از این باکتری پر شده بود.با این حال در روز نهم، بدن موش یک ضدحمله را اعمال کرد. واکنش سیستم ایمنی برای پاکسازی عفونت در یک ترتیب معکوس آغاز شد که ابتدا از روده بزرگ و سپس از سکوم بود.در روز دوازدهم این جنگ به پایان رسیده و هیچ باکتری Citrobacter rodentium در اسکنها دیده نشد. موش بطور موثری از عفونت بهبود یافته بود.به گفته پروفسور فرانکل، رهبر این پژوهش، این شیوه انقلابی بوده و به دانشمندان در ایجاد استراتژیهای جدید در مبارزه با عفونتهای باکتریهایی که اغلب در برابر پادتنهای ایمن می‌شوند، کمک خواهد کرد.وی افزود: عفونت موش با این باکتری یک مدل عالی برای بررسی عفونت ای‌کولای 0157 در انسان است.

این گونه خاص ای‌کولای یک گونه شدید و گاه کشنده عفونت التهاب معده و روده‌ها بوده که برای کودکان و کهنسالان بسیار خطرناک است.

.

اسکن بدن موش در روز اول عفونت	اسکن بدن موش پیش از ایجاد عفونا در روده حیوان
بدن موش در روز ششم عفونت	اسکن بدن موش در روز چهارم عفونت
آغاز واکنش سیستم ایمنی بدن به حمله عفونت باکتریایی	روز هشتم و گشترش عفونت در روده بزرگ موش
تضععیف عفونت در روز یازدهم	روز دهم و تضععیف عفونت با حمله سیستم ایمنی بدن موش

مشخص شدن آثار مخرب نور خورشید بر پوست انسان باعث شده است که بسیاری از ما پوستمان را در برابر آفتاب محافظت کنیم. اما دانشمندان می گویند باید به همان میزان که نگران پوستمان در برابر آفتاب هستیم، به فکر چشمانمان هم باشیم.
به گزارش  جام جم آنلاین به نقل از یورونیوز، یک تحقیق که در بریتانیا انجام شده نشان می دهد که عینک آفتابی نامناسب می تواند بیش از آن که به نفع چشمهایمان باشد، به آن آسیب بزند.بر اساس این تحقیق زدن هر عینک آفتابی الزاما به حفاظت از چشمان کمک نمی کند و افراد باید در انتخاب عینک آفتابی خود بیشتر دقت کنند.پروفسور جیمز وولفسان از اعضای این تیم تحقیق می گوید: «نوری که از اطراف عینک وارد چشم می شود، با لنز عینک برخورد می کند و این عدسی می تواند نور را تا 20 برابر تشدید کند. سپس این نور تشدید شده وارد چشمان ما می شود که بسیار مخرب است.»مساله دیگری که در این تحقیق بررسی شده است توانایی چشم افراد در فوکوس کردن به اشیا است. بر اساس این مطالعه عینکهای آفتابی که چشمان را در برابر اشعه های فرابنفش یو وی حفاظت می کنند، ناتوان شدن چشم در فوکوس کردن را به تاخیر می اندازند.

چشمان ما با گذر عمر توانایی خود را برای فوکوس کردن بر اشیا آرام آرام از دست می دهند.
 

رسوبات رسی باستانی بر روی مریخ ممکن است نشاندهنده این موضوع نیاشد که این سیاره زمانی در اصل یک سیاره گرم و مرطوب بوده است.با وجود اینکه تصور می شده است که تنها راه تشکیل رسویات رسی 4میلیارد ساله مریخ، وجود آب به حالت مایع بوده ،ممکن است ساختار های رسی از طریق سرد شدن گدازه ها تشکیل شده باشد.این ساختار ها در قدیمی ترین بخش ها متعلق به 3.7 الی 4.1 میلیارد سال قبل است.زمانیکه Mars Express ومدارگرداکتشافی مریخ چندین سال قبل این مواد معدنی را در سطح مریخ کشف کردند دانشمندان  زمین شناس، تشکیل آنها را ناشی از وجود مقادیر زیادی آب یر روی سیاره و تغییرات بروی سنگهای بازالتی سطوح سیاره عنوان نمودند.ولی در سال قبل تعدادی از دانشمندان اعلان کرده اند که فعالیتهای هیدروترمال زیرزمینی،می تواند  آبی راکه  برای تشکیل رسوبات رسی لازم است را فراهم سازد.

September 9th, 2012

By Erin Wayman

این حشرات به سرعت بهترین و کوتاهترین راه ممکن بین گلها را با محاسبات دقیق و بدون نقشه می یابند.آنها برای یافتن مسیر بهینه مابین گلها یک کار محاسبات دقیق که حتی مغز انسان را به چالش می کشد انجام می دهند.این موضوع نشان می دهد که با استفاده از این سیستم آنها قادربه خلق یک نقشه ذهنی استادانه بوده و این امر آنها را قادر به سفری موثر و بهینه در یک قلمرو ناشناخته می نماید.پیدا کردن یک راه به تقلید از سیستم ناوبری زنبور ممکن است این امکان را مهیا سازد تا برنامه نویسان برای توسعه قابلیتهای روبات ها و قدرت سازگاری و مانور پذیری آنها در مناطق نا آشنا از آن استفاده لازم را ببرند. 

دانشمندان دانشگاه های Sydney استرالیا و Queen Mary انگلستان گلها را با آرایش پنج ضلعی و فواصل 50 متری قرار دادند.آنها با نصب یک رادار کوچک برروی زنبورهای عسل و قرار دادن دوربین بر روی گلها تمام حرکات زنبورهارا برای دریافت الگوریتم کاری آنها تحت بررسی قرار دادند.120 راه ممکن برای بازدید هر گل برای یکبار موجود بود که زنبورها با فقط 20 بار تلاش از این 120 بار موفق به یافتن کوتاهترین راه ممکن شدند.آنها مسیر خود را درحدود 80 درصد یا به عبارتی 1500 متر کوتاهتر نمودند. بررسی برای الگوبرداری از این ساختار ذهنی همچنان ادامه دارد.

September 20th, 2012

By Rachel Ehrenberg

محققان مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی صفی­آباد دزفول موفق گردیدند برای اولین بار در کشور ارقام مختلف پکان یا گردوی گرمسیری را با استفاده از تکنیک کابل حرارتی تغییر یافته ابداعی در بخش تحقیقات باغبانی، از طریق پیوند تکثیر نمایند. با این موفقیت، امکان تأمین نهال­های ارقام مورد نیاز جهت توسعه کشت و احداث باغات مادری پکان در استان­های مختلف به­ ویژه گلستان، فارس و مازندران فراهم گردیده و حتی این امکان وجود دارد تا نهال ارقام تجاری، به خارج از کشور صادر شود.پكان يا گردوي گرمسيري تنها جنس از گردوئيان است كه نياز سرمائي پائيني داشته و در مناطق نیمه گرمسیری، به خوبي رشد و نمو کرده و محصول مناسب با كيفيت بالائي توليد مي­كند. خاستگاه پکان، آمریکای شمالی و مرکزی است. مغز این میوه از لذیذترین خشکبارها بوده و ارزش غذائی بالائی دارد. میزان بالای اسید اولئیک در پکان از ویژگی های منحصر به فرد این گیاه است. در برخی از ارقام پکان، میزان اسید اولئیک بیش از دو برابر گردوی معمولی بوده و به بیش از 75 درصد می رسد. امروزه در دنیا توسعه كشت پكان در مناطقی که محدودیتی از نظر اقلیمی برای این درخت ندارند بسیار مورد توجه قرار گرفته است. کشور آمریکا بزرگترین تولید کننده پکان در دنیا بوده و تولید و عرضه ارقام تجاری را در انحصار خود دارد. لازم به توضیح است قیمت هر اصله نهال ارقام تجاری پکان در ایالت های تولید کننده پکان در امریکا ، بین 80 تا 150 دلار است. به عنوان مثال یک نهال پیوندی رقم Graking با ارتفاع 180 سانتی متر به قیمت حدود 125 دلار آمریکا عرضه می شود. مشکلات جدی که نهال­های بذری خشکبار بویژه گردو و پکان ، اهمیت تولید نهال پیوندی آنها را نشان می­دهد. طولانی شدن دوره نونهالی، کاهش شدید عملکرد و کیفیت محصول و عدم امکان مدیریت گرده افشانی درختان بذری در مقایسه با درختان پیوندی، از جمله این مشکلات است. از سوئی دیگر، خصوصیات ویژه پکان و مشکلات عدم موفقیت تولید نهال پیوندی، باعث شده است که علی رغم گذشت 47 سال از ورود ارقام برتر پکان به کشور، توسعه چندانی نیابد.

هم اکنون تمامی ارقام پکان مشتمل بر 14 رقم Apachee، Stuart1 ، 3J ، Stuart2 ، Mahan، Wichita ، Mohawak ، Gratex ، 10J ، Perque ، Comanch ، 6M ، Graking و Choctaw تکثیر شده­اند. نکته جالب این که بسیاری از نهال های تکثیر شده با گذشت تنها یک سال از زمان پیوند، به گل رفته­اند. با این موفقیت، امکان تأمین نهال­های ارقام مورد نیاز جهت احداث باغات مادری پکان در استان های مختلف بویژه گلستان، فارس و مازندران را تامین کند و حتی این امکان وجود دارد تا نهال ارقام تجاری، به خارج از کشور صادر شود.

موسسه تحقیقات اصلاح وتهیه نهال وبذر

 تلسکوپ فضایی هابل

تنها چند سال پس از استقرار تلسکوپ فضایی هابل در فضا،از آن به عنوان یک موفقیت چشم گیر یاد می شد،ابزاری که تصاویری شگفت انگیز با جزئیاتی بی نظیر از اجرام سماوی در ابعاد گوناگون از همسایگان سیاره ای ما تا کهکشان های پرت و دور افتاده تهیه کرده و آرزوی داشتن چشمی گردان در آسمان را به بهترین وجه تحقق بخشیده بود.

رویای وجود تلکسوپی که در ماورای جو قرار داشته باشد، نزد منجمان سابقه ای دیرینه دارد.چنین ابزاری دیگر نیاز ندارد نور را از میان جو آشفته زمین دریافت کند،آسمانش همیشه تاریک خواهد بود و هیچ هوای متراکمی در آنجا وجود ندارد تا موجب محو شدن تصاویر شود و همچنین می تواند طول موج های خارج از نور مرئی، فرابنفش و مادون قرمز را هم رصد کند.اگر چه که این آرزو تا قبل از ورود به عصر فضا همچنان به صورت رویایی دست نیافتنی باقی مانده بود.

تلسکوپ فضایی هابل دقیقا چیست،چرا این قدر برای ما مهم است و چگونه چنین تصاویر رویایی و شگفت انگیزی را ارائه می دهد.

در سال 1946 ،یک اختر فیزیک دان به نام دکتر لیمان اسپیتزر(1914-1997) پیشنهاد ساخت تلکسوپی در فضا را مطرح کرد،تلکسوپی که قادر بود تصاویری بهتر و با وضوح بیشتر از اجرام دوردست نسبت به تلسکوپ های زمینی تهیه کند.اما این ایده، غیرقابل اجرا و فراتر از زمان خود بود زیرا تا آن زمان حتی یک راکت هم به ماورای جو زمین پرتاب نشده بود.اما سرانجام در سال 1970 این طرح تصویب و در سال 1977 بودجه ای برای ساخت آن اختصاص یافت و ناسا کمپانی هوا-فضا لاک هید مارتین Lockheed Martin) ( را به عنوان اولین پیمانکار برای ساخت و نظارت بر قطعات و ساختار تلسکوپ انتخاب کرد و در سال 1983 تلسکوپ به نام منجم امریکایی ادوین هابل –کسی که با رصد ستارگان متغیر در کهکشان های دوردست تئوری انبساط جهان را تائید کرد – نام گذاری شد.

ساخت تلسکوپ نزدیک به هشت سال طول کشید.این تلسکوپ 50 بار حساس تر و دارای وضوح 10 برابر بیشتر نسبت به تلسکوپ های زمینی است.HST در 24 آوریل سال 1990 توسط شاتل دیسکاوری در مدارش به دور زمین قرار گرفت و تقریبا بلافاصله پس از پرتاب آن منجمان پی بردند که قادر به کانونی نمودن تلسکوپ نیستند و تصاویر حاصل از آن تصاویری تار بودند. تلسکوپ فضایی هابل طوری طراحی شده که در حین گردش مداری اش هم قابل تعمیر و ارتقاست.ابزارهای کمکی ،حسگر های حرکتی،ژیروسکوپ ها،صفحه های خورشیدی و هر چیز دیگری در تلسکوپ قابل تعویض و جا به جایی است؛در واقع تنها چیزی که در تلسکوپ نمی تواند تعویض و جا به جا شود،ساختار پایه ای و آینه ی اصلی آن است.پس دانشمندان چگونه قادر بودند این مشکل را در آینه ی اصلی که نقصی در شکل آن بود(ابیراهی کروی) را رفع کنند. طولی نکشید که دانشمندان با جانشین کردن لنزهای کوستار(Corrective Optics Space Telescope Axial Replacement  ) برای تصحیح نقص موجود در تلسکوپ اقدام کردند.کوستار شامل چندین آینه ی کوچک بود که جلوی پرتو ورودی به آینه ی معیوب را می گرفت ،نقص آن را تصحیح می کرد و پرتو های تصحیح شده را به ابزارهای علمی برای کانونی نمودن باز پخش می کرد.زمانی که HST بعد از ماموریت تعمیر مورد آزمایش قرار گرفت تصاویر به طور شگفت آوری واضح شده بودند.امروزه همه ی ابزارهایی که بر روی تلسکوپ قرار می گیرند با یک تصحیح کننده ی نوری به منظور رفع نقص موجود در آینه ساخته می شوند بنابراین دیگر نیازی به کوستار نیست.

بقیه در ادامه نوشتار